In Denial Love

Epilogue

Shaharra's POV

Maaga akong nagising dahil sa katok ng room ko. At si Mom lang pala kaya dali dali naman akong tumayo kung bakit.

"Mom bakit?" tanong ko sakanya na tinatamad.

"May news ako" walang expression niyang sabi.

"Bad or Good?" tanong ko naman sa kanya.

"Hmm Bad" giit niya at kaagad naman akong nagtataka.

"What kind of bad?" tanong ko naman.

"Someone leaves you?" sambit ni Mom.

"Hmm sino naman?" nagtataka kong tanong. "Is it a friend of mine?" dagdag kong tanong.

"yeah a very good friend" sabi ni Mom.

Kumakain na ako ngayun dito sa dining table mag-isa. At nagtataka padin kong sino yung tinotukoy ni Mom.

Pagkatapus ko namang kumain umopo nalang muna ako sa sofa. Kami lang ni kuya ang natira dito sa bahay may lakad kasi sina Mom at Dad ih.

"Ang lalim ata ng iniisip mo little sis?" biglang sambit ni kuya at natauhan naman ako.

"Ahh nag-iisip lang" sabi ko kay kuya. "Ahm kuya alam mo ba kung sinong kaibigan ko ang nang-iwan sakin?"

"I dont know too" sabi naman ni Kuya.

"Ahh ok" sabi ko nalang.

Naisipan ko namang tawag sina Isabelle at Lyn na mag gala kami sabi nila hindi daw sila available kaya hindi ko nalang pinilit.

Ahh may naalala ako what if ngayun na ako aamin kay Zeck. Naalala ko kadi yung sinabi ni Mom kagabi ih. I should tell him what I feel before its too late.

Dire diretso naman akong pumunta sa bahay nila at nag door bell. Ilang minuto ang lumipas nag open naman at nakita ko ang kanilang maid.

"Pasok ka muna" sabi niya at tsaka naman ako pumasok.

"Nasan po ba si Zeck?" tanong ko.

"Umalis siya may binilin sa na note doon sa kwarto niya" giit naman niya.

Nagtataka ako kung asan siya pumunta. Kaagad naman akong pumunta sa kwarto at may nakita akong parang papel itaas sa kama niya.

Pagkaopen ko nakita ko naman ang letter at binasa ko na.

Dear Shaharra,

                             Alam ko pupunta ka talaga dito para mag gala or ano hahaa I can predict. But first of all I would like to thank you for being part of my junior highschool life then sorry din sa mga hindi nakasunduan natin nna mga things noon. Pero ito na ngayun dumating na ang oras na dapat na tayong magkalayo for over 14 years tayong magkasama as a childhood bestfriend magkawilay na tayo. Nasa states na ako ngayun at dito ako mag-aaral for senior highschool. Yun lang Shaharra I will miss you. Please take care of yourself wala ako jan ih para alagaan ka. Good bye my bestfriend till we meet again.. I love you..

                                            -Zeck.

Kaagad namang tumolo ang mga luha na namumuo kanina lang nung nagbasa ako. So I think its too late? Its too late na para samin.

I dont know kung anong gagawin ko like what Ive read he will studying tgere for senior high so two years? Two years din mawawalan ako ng boybestfriend ko.

Pagkauwi ko nakita ko naman si Mom na nakaupo sa sofa na nag ce-cellphone. Nakita niya naman akong siguro halata na umiyak ako galing kaya kaagad siyang lumapit sakin at yumakap.

"Baby what happend?" giit ni mom sakin.

"Umalis na siya" sabi ko na nakayakap sakinya at tumolo ang luha.

"Ok lang yan nak 2 years lang yan" giit naman ni Mom

"No Mom hindi ako sanay na wala siya sakin ng matagalan" giit ko.

"But you should" sabi niya naman.

Ilang oras ang lumipas at andami ko ng text kay Zeck. Wala akong magawa kundi eaaccept nalang talga ang katotohanan na pumunta na siya sa ibang bansa.

I am so late Zeck

Kung kelan pa sana ako nag co-confess saka ka pa umalis ng tuloyan ng hindi nagpapaalam. Ang sakit pala ih kahit na kaibigan palang kami.

Hindi ko alam kong anong gagawin ko nasa kwarto lang ako at nakahiga lang. Buong araw labg akong ganito at may kumatok sa pintoan ng kwarto ko.

"Uyh Shaharra" sabi ni Lyn at nakita ko na kasama niya pala si Isabelle at Jeff.

"Alam niyo na ba?" tanong ko sakanila at tanong ko sakanila at tumango nalang sila.

"Kung kelan pa sana-" hjndi ko na naitapos ang sasabihin ko ng yumakap sila sakin.

"Ok lang yan. Alam namjng napaka importanteng tao ni Zeck sa buhay mo kasi kaibigan mo siya simula pagkabata pero you should accept na iiwan ka niya. Pagsamantala lang naman ih" giit naman ni Isabelle.

"No hindi ako sanay" sabi ko.

"Masasanay ka din" sabi ni Jeff.

Ilang oras ang lumipas at nag-uusap lang kami dito sa kwarto ko. Mabuti gumaan naman ang pakiramdam ko kasama sila.

"Dinner's ready ali na kayo" sabi ni Mom at tsaka naman bumaba na kami at kumain.

Pagkatapus naming kumain nagpaalam naman sila na uuwi na. Kaya back to lonely nanaman ako dito ngayun sa kwarto ko.

Hays iwan ko Zeck bakit kailangan mo pa sa ibang bans mag-aral kong pwedi lang naman dito sa Pilipinas.

__**__
**

Ilang araw na ang lumipas at natanggap ko na na iniwan na ako ni Zeck. Grabe ang drama ko no pumunta lang naman siya dun para mag-aral at babalik pa naman siya.

Papunta ako ngayun mag-isa sa lugar kong saan maiibabalik ang mga memories na nangyari samin ni Zeck. Walang iba kundi nasa secret garden ako ngayun.

Nakaupo lang ako sa may swing dito at inaalala ang bawat memories namin. May mga luha namang di ko mapigilang tumolo at naangiti naman ako habang nilingon ang graden na ito.

Naalala ko din dito yung dinala ako ni Zeck dito. Yung kaming dalawa lang nun at binigyan niya pa ako ng bulaklak.

Lahat ng yun ngayun ay alaala muna babalik pa naman siya ih. At sigurado ako pagkabalik niya kaibigan ko arin siya.

Friends are like stars, they come and go, but the ones that stay are the ones that glow.

And the ones that glow is Zeck but dapat lang siyang pumunta muna ng malayo sakin. Para sa kinabukasan naman niya yun ih kaya ok lang

Pauwi na ako ngayun at magagagabi na.

Kaagad ko namang inopen ang cellphone ko at napatingin sa convo namin ni Zeck hindi parin siya nag repky at hindi pa siya naka online kay chinat ko nanaman siya.

To: Zeck Ivan Morillo

Just wanted to say thank you for coming into my life and being my TRUE FRIEND. I love you as always Zeck.

message sent

Pagkatapus kong sinend yun pumikit naman ako bahagya at minulat muli. Dapat ko na tong ipakawala ang nararamdaman ko para sayo Zeck

Siguro hindi ka talaga para sakin at hindi talaga ako para sayo.

From now on I should forget my feelings for you...

-The End.