Chapter 8

14.2K 155 1
                                    

“Kamusta si Lovelle, anak?” His father asked him.

“She’s doing fine, Pa," Kian answered gently. "And looking good as ever.” Sukat doon ay napangiti siya.

Everytime he thinks of Lovelle, he can’t help but smile.  Gumagaan ang damdamin niya kapag naiisip niya ito. Kasalukuyan niyang inililibot sa garden nila ang kanyang ama. Naka-wheelchair ito at hindi pa nakakalakad nang maayos pero mabuti na ang kalagayan nito magmula nang ma-stroke.

Wala ang personal nurse na nag-aalaga rito ngayon dahil nag day-off kaya siya na mismo ang naglibot sa ama sa garden nila. Kailangan kasi nitong makalanghap ng preskong hangin at masinagan ng araw sa umaga.

“Nasabi mo na ba sa kanya ang damdamin mo?”

A dark cloud passed his eyes. He sighed silently. How could he tell her that? She hated him.

“How did you know that, Papa?” He asked him instead.

“Ay naku, Kian. You are so obvious. Isa pa, narinig kita noon na kinakausap mo ang picture ni Lovelle. Sinasabihan mo ng I love you tapos hinahalikan mo.” Natatawang sabi nito.

He laughed with his father in amusement. Matagal na palang alam ng ama ang damdamin niya para kay Lovelle. How he wished she would know that as well.

He promised to himself that he would soon let her know about his feelings. About how he cared for her all these years. He needed to find the perfect timing for that. But first of all, he needed to tame her and get her forgiveness.

“She has no idea, Papa.” He whispered softly.

“Abay mana ka nga sa akin, anak. Torpe ka rin pala.” Malapad ang ngiti ni Ysmael.

He chuckled amusedly. “Really?” He was happy to know that. Kaya naman pala. May pinagmanahan pala siya.

“Yeah. It took me three years bago ako nagkalakas-loob na ligawan ang iyong ina.”

“At least sa iyo three years lang. Eh sa akin, parang forever na yata eh.”

Muling natawa si Ysmael sa tinuran ng anak. “Sabihin mo na kasi kay Lovelle, ijo. Sa guwapo mong iyan imposibleng hindi iyon magkakagusto sa iyo.”

He sighed softly. Kung sanay ganuon nga lamang kadali ang lahat. And how he wished that she had feelings for him too. Pero mukhang malabo sa ngayon.

“Don’t worry, Pa, I will tell her soon.” But he was determined to win her heart first.

“That’s my boy!” Nilingon ni Ysmael ang anak habang nakaupo sa wheelchair. “Tandaan mo Kian, no guts no glory, okay?”

Lumapad ang ngiti niya sa tinuran ng ama.

Yeah, his father was right!

And that would be his precious motto from now on.

Lovelle went to the town center again that day. Wala lang. Gusto lang niyang umalis sa bahay nila.

Sumasakit lang kasi ang ulo niya at naguguluhan ang damdamin niya kapag nakakahalubilo si Kian. He was becoming a constant shadow inside their house and she despised it.

She was tempted to call her closest friend in Manila, Rein, to discuss about Kian, but she had never told her friend about him. She knew Rein will have lots of questions about Kian and she was not prepared to answer those if ever as of now. 

Muli niyang dinalaw si Abigael. Kung meron pa nga ba siyang ibang kaklase na nanduon sa bayan nila ay dadalawin na rin niya. Kahit pa iyong mga hindi niya ka-close.

Her Knight In Shining Armor (Published)Where stories live. Discover now