Bu kaskafalı , geri kafalı insanlar sayesinde küfürü öğrendim ve her sinirlendiğimde küfür ediyorum artık. Ben siniri sonradan kazandım. Daha önce sakin , ağır başlı ben artık küfür ediyorum.Çok değiştim. Farkındayım.Aynaya baktığımda eski beni göremiyorum artık.Gözlerimde bir hırs var; intikam almak ister gibi.
İçimde kalan , boğazıma düğümlenen bazı şeyler var.Hiç birini dışa vurmadım , içime attım hep.Özgüvenim kırık.Beni tamamlayacak birine ihtiyacım var.Bu durumu o kadar çok hissediyorum ki içime biriktirdiklerim içime sığmıyor artık.
Derdimi anlatacak , beni anlayacak , bana sevgi ve saygı gösterecek , benimle empati kuracak , ona güveneceğim , beni diğer insanlar gibi sırtımdan vurmayacak birini istiyorum.Çok mu istiyorum.
Ağlamak istiyorum hissettiğim bu karmaşık duygulardan dolayı.Çekip gitmek istiyorum bu insanlardan kaçmak istiyorum.Sessiz sedasız bir şekilde.O kadar çok bıkmışım ki herşeyden birazda özgürlüğe ihtiyacım var.
Her duygudan eksik bir insanım.Ben kimim ? Neden bu hallere düştüm ? Neden canım yanıyor? Neden hep suçlu ben oluyorum ? Beni bu kadar çok korkutan şey ne ? En önemlisi ben kimdim?...
