"YETER ARTIK YETER!" diye bağırıyor içimdeki ses. Susturamıyorum. Sıkıntım gün geçtikçe daha çok çoğalıyor. Ne yapacağımı bilmiyorum. İçimde bir durgunluk var. Sanki hissizleştim. Hiç bir duyguyu hissetmiyorum. Hissetmediğimi hissediyorum yalnızca. Bu gerçekten çok kötü bir his.
Korkuyorum;birgün bu sıkıntılarla öleceğim diye,
Korkuyorum;birgün bu acılar bitmezse diye,
Korkuyorum;birgün bu insanlar yüzünden kafayı yiyeceğim diye,
Korkuyorum hemde herşeyden!..
Mutluluk mu? Güldürme beni(!) O da kim? Daha önce hiç tanışmadım! Hiç kapımı da çalmadı(!)
Mutlu değilim! Hemde hiç mutlu değilim!..
