Hava karardı... Vakit baya geç oldu. Yanımdan geçen arabada son ses müzik çalıyordu. Şöyle diyordu : "Mademki ay tutulmuş hani yıldızlar nerde? Zaten güneş geç doğar benim olduğum yerde!" Ne kadar da doğru değil mi? Beni anlatıyor sanki..!? Bir tek ben kendimi anlatamıyorum galiba....
Bazı şeyler çok geç kaldım. Nerden başlasam bilemiyorum?? Kalbim... Ne olduysa kalbime oldu en çok. Çünkü zavallıcık kırıldı , döküldü , parçalandı , acı çekti..! Daha anlatmama gerek var mıdır? Şöyle diyor içimden bir ses:
- Evet var..!
Güvenim ; kırıldı.
Cesaretim ; kırıldı.
Peki ya mutluluklarım !? Onlar da kırıldı.
Ben , ben de KIRILDIM!🙄🙄
