Ενα ψυχιατρείο με εξαίρετη φήμη. Μια αποθήκη ψυχών κάτω από το πολυτελές περιτύλιγμα. Εκείνη. Μια νεαρή γυναίκα. Φορτωμένη με τους εφιάλτες της εφηβείας της και την ψυχολογική της κατάρρευση στη νιότη της. Το όνομα ενός πορτραίτου. "Ελουάζ". Με το χ...
"Ζήση σε θέλω λίγο". Ο Ποινικολόγος κάλεσε έναν από τους στενούς του συνεργάτες. Ο τριαντάχρονος Ζήσης Ανδρεαδάκης μπήκε στο γραφείο του.
"Άκου Ζήση ! Θέλω να μου βρεις επειγόντως ότι στοιχεία έχεις για αυτήν την Ψυχιατρική Πειραματική Κλινική.
"Εκεί που πήρε φωτιά λέτε ;"
"Ναι, εκεί. Σε παρακαλώ μάθε οτιδήποτε σχετικό και ενημέρωσέ με", του είπε. Ο Ισίδωρος ήξερε ότι ο νεαρός θα έκανε την καλύτερη δουλειά. Δεν είχε παρά να περιμένει. Σε λίγο ήταν με το τηλέφωνο στο χέρι.
"Τον κύριο Γεράσιμο Μηνιάδη παρακαλώ !"
.................
"Ποινικολόγος Ισίδωρος Διοφάντους"
................
"Γεράσιμε ; ναι, τι κάνεις ; ενοχλώ ;"
Η Συνομιλία του με τον γνωστό και φίλο του Ανακριτή Γεράσιμο Μηνιάδη ήταν ήρεμη. Συνεργάτες σε πολλές υποθέσεις.
"Γεράσιμε, θέλω να σε δω..." ήταν το αίτημα του Ισίδωρου.
Έκλεισαν ραντεβού για νωρίς το απόγευμα της ίδιας μέρας. Ένιωθε ευχαριστημένος. Είχε ήδη βάλει σε μια σειρά τις άμεσες κινήσεις που ήθελε να κάνει στην υπόθεση που τόσο ξαφνικά και αναπάντεχα άνοιξε μπροστά του. Το μυαλό του έτρεχε πίσω στο σπίτι στην Κερατέα. Με φανερή την αγωνία στους συλλογισμούς του.
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Η "Ελουάζ" είχε ξυπνήσει από έναν ύπνο βαθύ. Δεν θυμόταν κι αυτή ύστερα από πόσο καιρό είχε να νιώσει αυτό το συναίσθημα του ανθρώπινου ύπνου. Μέχρι να καταλάβει που βρίσκεται πέρασαν αρκετά λεπτά. Ένιωσε λίγο παράξενα μόνη μέσα σε ένα ξένο χώρο. Με το που ανασηκώθηκε είδε στον καναπέ δίπλα της το σημείωμα που είχε αφήσει ο Ισίδωρος. Ήταν η πρώτη ένδειξη ότι κάποιος άνθρωπος νοιάστηκε για εκείνη μετά από τόσο καιρό.
