ΕΛΟΥΑΖ

8. Οι ανησυχίες της κυρίας Δαμασκηνού

Ο Καθηγητής Δημοσθένης Αρμάγος μιλούσε με την γραμματέα του στο γραφείο του στην κλινική. Η νεαρή γυναίκα, η Έλσα, ήταν από εκείνες που θεωρούσαν βασικό εργαλείο στη δουλειά τους την παραχώρηση εκδούλευσης στον άμεσο διευθυντή τους.

Συνεργάστηκαν μαζί εκείνο το πρωινό αρκετή ώρα. Άλλο που δεν ήθελε η νεαρή και φιλόδοξη γυναίκα για να είναι όσο και περισσότερο κοντά στον διευθυντή της, μιας και μόνιμα στο πίσω μέρος του μυαλού της φλερτάριζε η ιδέα της νομής μιας τέτοιας έμμεσης εξουσίας.

"Εντάξει Έλσα, τελειώσαμε, μπορείς να πηγαίνεις" της είπε ο Αρμάγος επιστρέφοντας υπογεγραμμένα τα έγγραφα που του είχε κοινοποιήσει.

"Εντάξει κ. Καθηγητά", απάντησε με το γνώριμο πεταχτό της στυλ. Μαζεύτηκε και ετοιμάστηκε να αποχωρήσει. Εκείνη ακριβώς τη στιγμή γύρισε προς τον Αρμάγο

"Κύριε Διευθυντά, συγγνώμη", δίστασε.... "συμβαίνει κάτι με την κυρία Δαμασκηνού ;"

Στο άκουσμα της ερώτησης ο Αρμάγος άφησε τους φακέλους μπροστά του, σήκωσε το κεφάλι του και κάρφωσε απαιτητικά τα μάτια του στην Έλσα

"Τι θέλεις να πεις Έλσα ; τι συμβαίνει με την κ. Δαμασκηνού ;"

"Να.... Τελευταία την βλέπω πολύ φοβισμένη ! Σαν κάτι να φοβάται, σαν να την βασανίζει.."

"Και από που βγάζεις αυτό το συμπέρασμα ;"

Η Έλσα είχε ....επιστρέψει για τα καλά. Το έντονο ενδιαφέρον του διευθυντού της, της έδινε την εικόνα ότι μπορούσε κάτι πολύ χρήσιμο θα προσέφερε σ' αυτόν. Απάντησε λοιπόν.

"Είχαμε μια κουβέντα πριν λίγες μέρες. Ήταν ανήσυχη.."

"Δηλαδή ;"

"Να, έλεγε ότι κάτι την βασανίζει. Ειδικά μετά τα τελευταία γεγονότα στην κλινική, νιώθει ένα βάρος. Σαν να κουβαλάει κάτι και να μην μπορεί να το διαχειριστεί..."

Ο Αρμάγος έδειχνε μεγάλη προσοχή στην συζήτηση:

"Σου είπε τι είναι αυτό το βάρος ;"

"Όχι ! Την πίεσα αλλά όχι. Μόνο μισόλογα. Ότι δεν αντέχει, ότι θέλει να τα πει κάπου να ξεσπάσει"

"Ίσως αυτή η ιστορία με τον θάνατο του Δεβέλογλου να την έχει ταράξει"

"Αυτό φοβάμαι και εγώ", απάντησε η νεαρή γυναίκα. Σε λίγο είχε φύγει. Ο Αρμάγος με ένα παγωμένο σκληρά ανέκφραστο πρόσωπο έμεινε πίσω στο γραφείο γεμάτος σκέψεις και προβληματισμούς.