✓ Not Giving Up On Love BOOK 1 (Preview)

Chapter 1 - Judgement

Lauren's POV

I was alone in my apartment. No work today. No school stuff to do. No Kelly being noisy, malamang kasama na naman ang boyfriend niya. Mapapa-irap ka nalang talaga kapag inuuna ng kaibigan mo ang boyfriend niya.

In short, rest day. "Me" time kumbaga. Sobrang naiinip na ako kaya nag-decide akong maglakad-lakad sa park na malapit lang dito. Marami rin kasing bata ang naglalaro rito at nag-e-enjoy naman akong panoorin sila. Mahilig ako sa bata, eh.

Naiisip niyo ba minsan na ang swerte pala natin noong mga bata pa tayo? Walang ibang iniisip kung hindi ang maging masaya sa paglalaro at makasama ang mga kaibigan. Nagiging masaya na tayo sa simpleng bagay noon. Bakit nga ba parang ang hirap maging masaya ngayon at parang hindi natatapos ang mga dapat intindihin?

Unlike sa pagiging adult, pati sa problema ng iba ay pwedeng-pwede kang madamay at ma-apektuhan.

That's why I love kids. Mahahawa ka sa happiness and innocence nila.

Kakarating ko lang sa park, kaunti lang ang batang naglalaro ngayon. Cell phone at earphones lang ang dala ko na may masasayang music ang pampawala ng boredom ko bukod sa panonood sa mga naglalaro. Favorite place ko ang park noong bata pa ako dahil kumpleto kaming nagpupunta rito kasama ang pamilya ko. Naaalala ko pa na maglalaan ng isang araw sina Mommy at Daddy para lang makasama kami ng kapatid ko at magkaroon ng bonding moment. That was the best and happiest days of my life.

Mukha akong tanga na nakangiti rito habang iniikot ang paningin sa paligid. Hanggang sa napansin ko ang isang lalaki na—hindi naman sa pagiging feelingera—nakatingin sa'kin na para bang natutuwa habang pinagmamasdan ako. He is my annoying schoolmate and I think, he smiles at me. Kahit anong iwas talaga ang gawin ko sa kanya ay pinagtatagpo kami ng tadhana.

When I mentioned pinagtatagpo ng tadhana, it is not in a romantic way!

May kausap siyang mga babae pero nakatingin siya sa'kin. May plano na naman yatang masama. Maya maya ay itinuro ako sa mga kausap niya habang nakangiti kaya ngumiti rin ako. Pero iba iyong ngiti ko, ngiting naaasar. Umalis naman kaagad iyong mga kausap niya kaya lumapit siya sa'kin.

Pinatay ko na ang music kasi nakalapit na siya at siguradong mag-iingay na naman siya.

"Ano na namang sinabi mo sa mga babae mo?" salubong ko sa kanya.

"I told them na girlfriend kita at nanunugod ka ng babaeng kumakausap sa'kin." Umupo siya sa tabi ko. Bakit kailangan niyang maging mabango? "Alam mo, effective kang panakot sa kanila, ah?" dagdag pa niya.

"User," kumento ko.

"But you are not complaining," he said while smiling.

"Excuse me? Ilang beses ko bang sinabi na huwag kang lalapit sa'kin? Baka isipin nilang girlfriend mo talaga ako."

He laughs, "At ikaw pa ang dehado sa'ting dalawa?" Inirapan ko lang siya kaya binago ang usapan. "Hindi mo yata kasama ang kapatid ko?" He is referring to Kianna. Kaibigan din namin siya ni Kelly. Si Kelly naman ang best friend ko na boyfriend ni Dan na kaibigan ni Ezekiel na kapatid ni Kianna. Ayos ba?

Everyone is calling him Kiel pero Ezekiel ang itinatawag ko sa kanya dahil tinatawag niya akong Lauren while everyone is calling me Renren. Ayos ulit 'no? Gantihan lang iyan.

"Obvious naman 'di ba? Baka kasama ng boyfriend niya." Syempre, niloloko ko lang siya. Marunong din naman akong mang-trip, thanks to him. Pagdating sa kapatid niyang si Kianna ay nag-seseryoso naman siya. Nagbago ang expression kaya binawi ko kaagad. "Kidding! Bakit mo itinatanong? Dapat ba ay kasama ko siya palagi? Tss."

"Ang tindi rin ng kasungitan mo 'no?" Natawa pa siya sa isinagot niya.

Tumayo ako at umalis na sa park pero sinusundan pa rin niya ako. Trip na trip talaga niya akong pag-tripan. Kaunti nalang, iisipin kong type ako ng lalaking 'to. Ang daming babaeng lumalapit sa kanya, ako palagi ang ginagawa niyang dahilan para lumayo ang iba. Like girlfriend niya ako, may date kami or nang-aaway ako kasi possessive ako. Naniniwala naman sa kanya iyong mga sinasabihan niya. Masungit ako pero hindi naman sa lahat ng tao, eh.