'Tecrübeniz var mı? CV'niz nerde?'
'Şey.. aslında benim bi tecrübem yok. Hasta bi annem var ona bakıyorum. Ama yapabil-
Hah ne güzel savaş bide bu çocukla mı uğraşacaktı. Daha tecrübesi bile yoktu.
'Küçük hanım bu iş çocuk oyuncağı değil! Ben kaç t...
Uzun zaman oldu. Bazı sebeplerden dolayı yazamadım. Hepinizden özür diliyorum. Sizi seviyorum❤️ (multimedya:Mehmet)
Keyifli okumalar...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Saatlerce beklemenin ardından sabah olmuştu. Denizin gözleri ağlamaktan şişmiş yüzü çökmüştü. Sabaha kadar savaşın omzunda ağlamış savaş çıtını çıkarmadan sadece destek verircesine sırtını sıvazladı. Diyecek bişey yoktu. Söz kalmamıştı. Annesinin ordan çıkması çok zordu. Ve her geciken dakikada Deniz annesinin sağ çıkması için defalarca dua ediyordu. Babasından haber yoktu. Kim bilir haberi bile yoktu. Bi yerde içmiş içmiş sızmış olmalıydı. Karısı,kızları ne halde çok da umrundaydı. Ardından birkaç ayak sesi duydu ama başını kaldıracak güç bulamadı.
"Deniz! Güzelim" diyerek koşmuştu yanına Mehmet. Yanındaki adamın kim olduğunu tahmin etmişti ama bu samimiyetten rahatsız olmuştu.
"Mehmet? Sizin..burda? Nerden öğrendiniz?"
"Güzelim seni aradım ulaşamadım. Bende babamdan patronunun numarasını aldım. Haberini alınca da hemen geldim."
Deniz Mehmet ve Ahmet amcayı görünce savaştan uzaklaştı. Her ne kadar kendini tutacak gücü kendinde bulamasa da bu durum onların yanında yakışı kalmazdı. Ayağa kalkıp Ahmet amcaya yaklaştı.
"Ahmet amca" dedi boğuk kısık sesle.
"Gel buraya" diyip sarıldı kıza kocaman Ahmet amca. Kız ona öyle sarılmıştı ki savaş şaşırdı bu samimiyete. Biraz amcalıktan çok babalık gibiydi gösterdiği ilgi. Kızın saçlarını okşuyor omzunda ağlamasına izin veriyordu.
"Annem.. Ahmet amca annem.. bizi bırakıp gitmez dimi?"
"Bekleyip göreceğiz güzel kızım. Güçlü kadındır senin annen. Öyle kolay kolay bırakmaz sizi."
"Bırakmaz tabi. Zeynep teyze senim gibi cadıyı bırakıp gider mi hiç. Ağlama be güzelim. O güzel gözlere yakışmıyor ağlamak."dedi Mehmet.
Savaş bu çocuğun denizle konuşma şeklinden rahatsız olmuştu. Sanki farklı bi duygu ile söylüyordu bunları. Deniz bu sırada Ahmet amcadan ayrılmış Mehmet'e dönmüştü.
Mehmet onu beklemeden kızı kendine çekti ve sımsıkı sarıldı.
"Geçecek güzelim. Bu kötü günler de geçecek. O güzel gözlerin ışıltıyla parlayacak yine."
"Mehmet annemi gördüm. O..o çok solgundu. Hiç gücü kalmamıştı sanki. Sanki bana veda eder gibiydi. Kokusu değişmişti Mehmet. Kokusu. Hastane kokusu sinmiş bedenine. Annem anne kokmuyordu Mehmet. Kokmuyordu.. benim annemin kokusunu aldı bu hastane. Annemi de almasın benden Mehmet. Almasın nolur!" Deniz hem söyledi hem ağladı. Acısı artık onu ayakta tutmuyordu. Mehmet denizin düşeceğini farketti. Tam yığılmak üzereyken belinden tutup kucağına aldı.
