Bu hikayeye final yazmak benim için cidden zor oldu, o yüzden zaten bu kadar gecikti.
Eski hikayelerime final yazmak cidden çok zor ama artık bunun da bir sona ihtiyacı vardı.
Buradaki Alec yazdığım en havalı Alec diye düşünüyorum ve nedensizce buradaki maleci aşırı değişik buluyorum. O yüzden ikisi de benim için çok değerliler.
Hepinizi seviyorum, bu hikaye hep aklınızın bir yerlerinde kalsın 💙💙
Birkaç yıl sonra:
"Magnus hayır bunu yapmayacaksın, bu çok tehlikeli."
"Yapacağım diyorum Jace, bu benim tek şansım."
Clary ve Matt sinirle iç çekerken onlara "Huysuz ihtiyarlar" diyerek arkamı dönmüştüm. Benden yaşlı olmaları bazen oldukça hoşuma gidiyordu.
"Bu çok tehlikeli Magnus."
"Alec'in Edom'a gitmesi daha da tehlikeli. Gideceğim ve cehennemin o lanet kapılarını kapatacağım. Ne onlar bu dünyaya geçebilecek ne de buradan oraya geçiş yapacaklar."
"Kapıları kapaman için orada bulunmam gerekiyor." Dedi Ragnor gözlerini sinirle üstüme çevirerek.
"Umrumda değil, ayrıca Izzy ile konuştuk. Oraya gitmemde bana yardım edecek."
"Alec bunu duysa seni öldürürdü."
"Alec hayatımda olmazsa ben zaten ölmüş olacağım, erken bir ölüm olur benim için." Deyip arkamı dönmüştüm. Bir nephilim kendi kanını kullanarak cehennem kapılarını kapatabiliyordu. Çok tehlikeli ve ölümcül bir görevdi ama yine de yapacaktım.
Azazel'ın Alec'i almasına izin veremedim.
Onun kötü halini görmüştüm, onu neyin beklediğini bile bile gitmesine izin vermeyecektim.
"Izzy bu konuda ne diyor?"
"Seçimleri bana bıraktı." Deyip omuz silktim. "Yapacağım diyorsam yaparım. Buradaki kimse kararlarıma müdahale etmesin!"
Sesim çok sert çıktığında hepsi sessizliğe bürünmüştü. Bundan sonra yapacakları hiçbir şey yoktu.
"Ne zaman gideceksin?" Dedi Clary korkarak beni süzdüğünde.
"Yarın yapacağım. Yarın için beni beklemeyin. Gelmezsem de Alec'e onu ne kadar çok sevdiğimi ve bunu yapmak zorunda olduğum için yaptığımı söylersiniz. Babası ile mücadele etsin ve Edom'a gitmemek için elinden geleni yapsın."
"Magnus..." Catarina ismimi iç çekerek söylediğinde ona bakmadan arkamı dönmüştüm.
"Hepinizi seviyorum, kendinize dikkat edin. Söyleyecek başka bir şeyim yok. Ayrıca bu konu Alec'in kulağına giderse hiçbiriniz ile bir daha konuşmam duydunuz değil mi beni? Fikrime saygı duyun bir kere de olsa."
Onlara bakmadan odadan çıktığımda hiçbirinin Alec'e bir şey söylemeyeceğini umarak enstitüden ayrılmıştım.
Eğer bu son günümse bunu en iyi şekilde değerlendirmem gerekiyordu.
...
Eve döndüğüm zaman Alec'i ev dekorasyonunu değiştirirken bulmuştum. Ne zaman canı sıkılsa bunu yapıyordu sonra da yeni halini beğenmeyip eski haline getiriyordu.
"Eski haline getirmen kaç gününü alacak?"
"Gün değil de saat diyelim." Dedikten sonra beni kendine çekmişti. "İşlerini hallettin mi?"
"Evet, bugün tamamen seninim."
Onu sakince koltuğa ittiğimde gülümseyip beni kucağına çekmişti.
