အခန္းထဲေရာက္တဲ့အထိသုတတစ္ေယာက္စကားမေျပာေသး ပါးႏွစ္ဖက္လဲရဲေနတုန္း
ေဇယ်တစ္ေယာက္မေနႏိုင္ေတာ့ပါ
"သုတ''
မၾကားဘူး
"သုတ''
ဒါလဲမၾကားဘူး
"ေဟ့ေကာင္သုတ''
"အမေလး!!လူႀကီးနဲ႔ငါနဲ႔ညား''
သက္တန္႔တစ္ေယာက္လဲေခါင္းမ်ားလွည့္လာတာဂြၽတ္ခနဲ႔အသံေတာင္ၾကားလိုက္ရတယ္
''ဟာေဇယ် မင္းကြာအလန္႔တၾကားနဲ႔"
"မင္းကဘယ္လူႀကီးကိုသတိရေနလို႔ ငါေခၚတာကိုမၾကားတာလဲ?''
''ဘယ္..ဘယ္ကလူႀကီးလဲ ဘာေတြလာေျပာေနတာလဲ''
ဟာကြာ အ႐ွက္ေတြကြဲပါၿပီ အဲ့လူႀကီးမေကာင္းတာ
"အမယ္ ေဟ့ေကာင္လာမလ်ိဳနဲ႔ ငါနဲ႔ၾကားတယ္ေနာ္ ဟင္းဟင္း''
''ဘာမွမလ်ိဳဘူး ေဟ့ေကာင္ေတြ သြားစမ္းပါကြာ''
''မင္းကငါတို႔ကိုေတာင္လ်ိဳေနတဲ့အဆင့္ေတာင္ေရာက္ေနၿပီေပါ့''
''ေအ့ေလ စိတ္ေတာင္မေကာင္းဘူးကြာ''
ေဘးတစ္ဘက္စီကအသံကိုနိမ့္ၿပီးေျပာေနၾကတဲ့ႏွစ္ေကာင္ေၾကာင့္ လူကမေနတတ္ေတာ့
"လ်ိဳတာမဟုတ္ပါဘူးကြာ ငါကိုငါေတာင္ဘယ္လိုျဖစ္မွန္းမသိေသးလို႔ပါ''
''ငါ့တို႔ကိုေျပာျပမွ ငါတို႔ကအၾကံေပးလို႔ရမွာေပါ့ကြ''
ေဇယ်ေျပာတာကိုသက္တန္႔တစ္ေယာက္ကလဲေခါင္းညိတ္ၿပီးေထာက္ခံလာတယ္
"ဟူး..ေနာက္မွေပါ့ ငါအဆင္ေျပတဲ့ေန႔ေျပာျပမယ္ကြာ''
"ေအးပါ မင္းသေဘာပဲ''
ေနာက္ေတာ့အတန္းထဲဆရာမဝင္လာ၍စကားစျပတ္သြားၾကတယ္။
အတန္းၿပီး၍ကန္တင္းကိုကုန္းဆင္းမယ့္ႏွစ္ေကာင္နဲ႔ခ်ီတက္ရင္း ဟိုလူႀကီးကိုသတိရလိုက္မိတယ္။ခုခ်ိန္ဘယ္သြားဘာလုပ္ေနလဲဆိုတာကိုယ္တိုင္ေတာင္မသိလိုက္ပဲစဥ္းစားေနမိေသးတယ္။
"က်စ္''
''ေဟ့ေကာင္မင္းဝယ္ေကြၽးတာေနာ္ အဲ့႐ုပ္မလုပ္နဲ႔''
ČTEŠ
ကိုယ္ရံေတာ္လူႀကီး ( Complete )(Uni-zawgi)
Romanceခန္႔ျမတ္ပိုင္ ႐ွင္းသုတ Unicode ခန့်မြတ်ပိုင် ရှင်းသုတ
