"ဘာလို႔လာခဲ့တာလဲ ခမ်ားမလာခဲ့သင့္ဘူး''
"မင္းက ကိုယ့္ဘဝမို႔လာတာ"
"ခမ်ားဗ်ာ.😢"
"စိတ္မပူနဲ႔ ကိုယ္ရေအာင္ကယ္မွာမို႔ ခန ခနပဲသီးခံေပးပါ"
"ခမ်ားကိုခမ်ားလဲၾကည့္ဦး က်ေနာ္ကအေရး.."
*ဒုိုင္း🔫*
"တစ္ေယာက္မွမလႈပ္နဲ႔''
အသံေၾကာင့္တံခါးဘက္ကိုအကုန္စိတ္ေရာက္ေနခ်ိန္သူမဆီဓားကိုဆြဲယူကာ တြန္းထုတ္လိုက္ရင္းေကာင္ေလးကိုခ်ည္ထားတဲ့ႀကိဳးေတြျဖတ္ေနခ်ိန္
*ဒိုင္း🔫*
"အ''
သူ႔ခႏၶာကိုယ္ေနာက္ကိုအုပ္မိုးေနလည္ပင္းကိုသိုင္းဖက္ထားတဲ့ေကာင္ေလးကိုဖယ္ဖို႔လုပ္ခ်ိန္ၾကားလိုက္ရတဲ့ေသနတ္သံ.ေကာင္ေလးရဲ႕ေလွ်ာက်လာတဲ့ခႏၶာကိုယ္ေၾကာင့္အျမန္ဖမ္းလိုက္ကာလက္ေလးကိုကိုင္ထားကာ
"က.ကေလး"
"ကို..ကို ဘာ..မွ..မ.ျဖစ္..ဘူး..ေနာ္"
"ကိုယ္ဘာမွျဖစ္တာမို႔ စကားမေျပာနဲ႔ဦးေနာ္"
"က်ေနာ္ေလ..ကိုကို႔ကုိ..အရမ္း..ခ်စ္တယ္"
"အင္း ကိုယ္သိတယ္ ကိုယ္သိတာမို႔လို႔ စကားမေျပာနဲဦးေနာ္ လိမ္မာတယ္မလား"
ေလသံသဲ့သဲ့ေလးနဲ႔ေျပာေနတဲ့ေကာင္ေလးကိုၾကည့္ကာ ေဘးလူေတြကိုလူနာတင္ကားအျမန္ေခၚဖို႔ေအာ္ေျပာေနမိသည္။
"ကေလး မ်က္လုံးမမွိတ္လိုက္နဲ႔ေနာ္"
"က်ေနာ္ အိပ္ခ်င္ပီ''
"ဟင့္အင္း မအိပ္နဲ႔ဦး ကိုယ့္ကိုၾကည့္ကေလး''
မ်က္လုံးေလးမပြင့္တပြင့္ၾကည့္လာတဲ့ေကာင္ေလး ေကာင္ေလးေနရာမွာကိုယ္သာျဖစ္ရင္သိပ္ေကာင္းမယ္..
"က်ေနာ္ ပင္ပန္းေနၿပီ ခနေလးပဲ..အိပ္...အိပ္မယ္ေနာ္''
Operation Roomထဲဝင္သြားတာအခ်ိန္အေတာ္ၾကာေနၿပီ။ေဘးနားမွာေတာ့ အေမကဘုရားစာရြတ္ေနသလို အေဖတို႔ကလဲအခန္းကိုလွမ္းၾကည့္ေနၾကသည္။
တံခါးပြင့္လာကာဆရာဝန္ႀကီးမ်ားထြက္လာတာေတြ႔ရခ်ိန္
"ဆရာ က်မသားေလးအေျခအေန"
YOU ARE READING
ကိုယ္ရံေတာ္လူႀကီး ( Complete )(Uni-zawgi)
Romanceခန္႔ျမတ္ပိုင္ ႐ွင္းသုတ Unicode ခန့်မြတ်ပိုင် ရှင်းသုတ
