တစ္စက္ဆီက်ေနတဲ့ေဆးစက္ကိုၾကည့္ရင္းကိုယ့္ကိုယ္ကိုအျပစ္တင္မိစိတ္ေတြတစ္စတစ္စပိုမ်ားလာတယ္...
"က်ေနာ္ေတာင္းပန္ပါတယ္ဦးေလး က်ေနာ႐ွင္းေလးကိုေသခ်ာဂ႐ုမစိုက္မိခဲ့လို႔ အခုလိုျဖစ္ရတာပါ"
"ေဟ ဘာမွမျဖစ္ပါဘူးသားရာ မင္းညီအေၾကာင္းမင္းသိရက္သားနဲ႔ အန္ကယ္အျပစ္လဲပါတာပါ သားငယ္ခုတေလာအစားသိပ္မစားတာကို ေသခ်ာဂ႐ုမစိုက္မိလို႔"
ကုတင္ထက္မွာေဆးသြင္းထားတဲ့လက္ကေလးကိုကိုင္ရင္း မ်က္ႏွာေလးကိုဖြဖြေလးပြတ္ေနမိတယ္။ပုံမွန္ဆိုပန္းေရာင္ေလးသန္းေနတဲ့ ႏႈတ္ခမ္းေလးက ခုေတာ့ျဖဴေလ်ာ့ေနေလသည္။
ဦးေလးကပုခုံးကိုတစ္ခ်က္ပုတ္ရင္အျပင္ထြက္သြားေတာ့တယ္။ဒီေကာင္ေလးလူကိုစိတ္ပူေအာင္အရမ္းလုပ္တာပဲ မင္းေလးဆိုးတယ္ကြာ ငယ္ငယ္တုန္းကနဲ႔အတူတူပဲ..ကိုယ့္ကိုစိတ္ပူေအာင္အရမ္းလုပ္တတ္တယ္...
"ပိုင္"
၆ႏွစ္သားေလးရဲ႕ေခၚသံေလးေၾကာင့္သူျပဳံးမိသြားတယ္...
"႐ွင္းေလး"
''ပိုင့္ကို႐ွင္းေလးကလြမ္းေနတာ"
''အပိုေတြကြာ ကေလးေလးတစ္ေယာက္ညာစားေနပါတယ္ကြာ"
"ဟာ ပိုင္ေနာ္ ႐ွင္းေလးက တကယ္ေျပာတာကို ဟင့္😢"
''အာ ေဟ့ မငိုနဲ႔ေလ ကိုကိုကစတာပါ တိတ္တိတ္"
မ်က္ရည္ၾကည္ေလးေတြဝိုင္းေနတဲ့႐ွင္းေလးမ်က္လုံးေလးက ပုလဲလုံးေလးပမာအေရာင္ေတာက္ေနတာကိုေတြ႔လိုက္ရတယ္။ကိုယ့္ကို'ပိုင္'လိုပဲေခၚတတ္တဲ့ေကာင္ေလး ကိုကိုလို႔ေခၚခိုင္းလို႔လဲမရဘူး။ ေျပာရင္လည္း
"ပိုင္ဆိုတာ႐ွင္းေလးပိုင္တာမို႔လို ပိုင္လို႔ပဲေခၚမွာ''ဆိုၿပီးျပန္ေျပာတတ္တဲ့ေကာင္ေလး၊ကိုယ့္နာမည္ေနာက္ဆုံးစာလုံးကိုသူ႔အပိုင္လိုပဲျဖစ္ေနသည္။
ေအးခ်မ္းေနတဲ့သူတို႔ဘဝကို မုန္တိုင္းမလာခင္ေလေျပလာတယ္ဆိုတဲ့အတိုင္း ထိုေကာင္ေလးနဲ႔သူေဝးဖို႔အေၾကာင္းျဖစ္လာတယ္..
"ပိုင္ ႐ွင္းေလးကိုထားမသြားနဲ႔ေနာ္ အီးဟီး ပိုင္က႐ွင္းေလးပိုင္တာမို႔လို႔ဘယ္မွမသြားရဘူး အီးဟီး"
VOUS LISEZ
ကိုယ္ရံေတာ္လူႀကီး ( Complete )(Uni-zawgi)
Roman d'amourခန္႔ျမတ္ပိုင္ ႐ွင္းသုတ Unicode ခန့်မြတ်ပိုင် ရှင်းသုတ
