Bölüm 29

17.8K 1.1K 174
                                    

*iyi okumalar

Açık yaşayan bir insan olarak zamanla annemi de kendime benzetmiştim.

Ben nasıl her ortama "selam ben lezbiyenim" diye giriyorsam annem de "benim kızım bir lezbiyen" diye her tanıştığı insana söylüyordu.

Bunun nedenini bilmiyordum ama bununla bir sorunum da yoktu.

Şu ana kadar.

Yeni okulumda kimliğimi açık etmemiştim. Olay istemediğim için bunu uygun görmüştüm. Keşke bunu anneme de söylemiş olsaydım.

Birini eve getirmeyi planlamamıştım gerçi.

"Burçak, Aksay'la çok iyi anlaştık biz" farkettim onu.

"Evet. Yasemin ablacım bana sarma sarmayı da öğretecekmiş." Abla mı? Valla işini biliyordu bu kız.

Hem sarmaya ne ara gelmişti bunlar. Sen tikisin Aksay, ne sarması kızım.

Bu arada ortam gayet normal gibiydi, hadi hayırlısı.

"Bir daha içmek yok tabi. Onu da konuştuk değil mi?"

"Tabiki. Zaten Burçak beni zorladı. Yoksa ben asla içmem."

Beni ateşe atıyordu.

"Ah bilirim. Hep abuk subuk şeyler yapar zaten."

Sen de mi anne? Yok artık.

"Ciddi misiniz siz ya?"

"Evet" ikisi de aynı anda cevap verince durumun saçmalığına gülsem mi ağlasam mı bilemedim.

"Bu küçükken de böyleydi" anne bir dur ya.

Aksay dinlerken ben başımı ellerime alıp ikisini izlemeye devam ettim. Ne anlatacaktı acaba.

"Saçı öne uzanan tiplerle takılır, koştururdu bizi peşinden"

Emoluk geçmişim.

"Nasıl yani?"

Aksay merakla sorarken atıldım. "Ergenlik zamanı"

"Sen hala ergensin"

Laf sokacağın zamana sokayım Aksaycığım.

Annem gülerken Aksay'ın omzunu okşadı.

"Yemekten sonra sana eski fotoğraflarını gösteririm."

Annem beni rezil etmeye bayılıyordu sanırım. İtiraz edecekken Aksay'ın hevesli halini görünce diyeceklerimi yuttum.

Bir kaç eski fotoğraftan bir şey çıkmazdı sanırım.

Her ne kadar lanet ve mal gibi bir halim olursa olsun.

İYİ KIZLAR KÖTÜ KIZLARI SEVER (gxg)Where stories live. Discover now