İYİ KIZLAR KÖTÜ KIZLARI SEVER (gxg)

Bölüm 53

*iyi okumalar :)

Yaren'lerin olduğu mekana geldiğimizde arabadan inmiştik. Aksay'da arabadan çıktığında anahtarı cebime attım.

Ona baktığımda titrediğini gördüm.

"Üşüyor musun?"

"Heyecanlandım."

Yok artık. Bu haline gülerken kolumu omzuna attım.

Titremesi mi artmıştı onun?

"Sakinleş. Yemezler seni."

Onu sakinleştirmek için konuşurken içimden de inşallah diyordum. Aksay durup "Biraz beklesek mi?" dedi.

Çoktan geç kalmıştık zaten.

"Kızım çok kasıyorsun." deyip omzunu sıktım.

Yürümeyi bırakmıştı.

"Ya beni sevmezlerse?"

Onun bu telaşlı halini nedense arkadaşsızlığına yoruyordum. Şimdiye kadar hiç gerçek bir arkadaşı olmamıştı. Yani benim dışımda. O yüzden ilk defa samimiyetin olduğu bir ortama girecekti. Kendini kabul ettirmek için girdiği tavırları düşünürsek iletişim problemi vardı.

Eh, onun yerine de konuşabilirdim.

"Gözde çok samimi kızdır." dedim.

"Diğer arkadaşın? Yakınım demiştim."

Gülümseye çalışırken "O da iyidir." dedim.

Konuştuktan sonra biraz daha rahatlamıştı.

"Hadi girelim artık."

Park alanında durmuş konuşuyorduk. Aksay tekrar titrerken kahkaha attım. İlk defa böyle titreyen birini görüyordum. Onun gerçek yüzü buydu işte.

Çok masumdu.

Masumluğu beni deli ediyordu. O kadar tatlıydı ki alıp mıncırmak istiyordum.

Keşke randevuyu otelde yapsaydık...

"Ya keşke bu kadar erken olmasaydı."

"Sen buluşmak istedin?"

Oflayıp dudaklarını büzdü. O dudakları, dudaklarımın üstünde istiyordum.

"Biraz daha geç buluşabilirdik." dedi.

"Artık çok geç." deyip omuzlarından itmeye başladım. Yürüyeceği yoktu.

Onun bu heyecanına karşı ben rahattım. İlk buluşma olacağını öğrendiğimde bende heyecanlanmıştım ama bu onu görene kadardı.

Ortamda sizden daha heyecanlı biri olunca otomatikmen sizinki nötrleşiyordu. Tıpkı iki arkadaş sarhoşsa her zaman birinin daha iyi olması gibi.

"Tamam itme." dediğinde itmeyi bıraktım.

Kapıya gelmiştik. Üstünü düzeltmesini bekledim. Arabadada sürekli bunu yapıp durmuştu. Sweetshirt'ün nesini düzelttiğini anlamıyordum. Sonunda derin bir nefes aldığında gülmemek için dudağımı ısırdım.

Bu hali beni nedensizce keyifleştiriyordu.

İçeri girip, kapalı odalara yöneldim. Aksay etrafına bakmıştı.

"Böyle mekanlara geliyor muydun sen?" dediğinde omuz silktim.

Menüdeki bir şey neredeyse aylık harçlığıma denk geldiği için gelmiyordum. Her normal insan gibi. Tabi şu an zenginlerin içindeydim. Mekanı Yaren seçmişti. Kendisi gittiği yerler konusunda çok seçiciydi. Aksay'ın da böyle mekanlara alışık olduğuna emindim.