Ailesi kaza süsü verilmiş bir sabotajda ölen Erem, kardeşi ile hayatta kalabilmek için kaçmak zorundadır. Güçlenip geri dönebilmek için sevdiklerinden uzak kalması demek bile olsa geri dönüp ailesinin intikamını almak için herşeyi yapmaya hazırdır...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Keyifli okumalar. Yorum yapan herkese teşekkür ederim.
***
Genç kız şirkette bir süre daha vakit geçirdikten sonra asıl çalıştığı şirkete uğramak için ayrılmıştı. Babasının yanında göstermelik kalsa da asıl işi uzun zamandır emek verdiği şirketin Türkiye şubesinin başında olmaktı. Şirket dışına çıktığında yoldan ilk geçen taksiye binerek çalışacağı şirkete doğru ilerlemeye başlamıştı. Aklında bin bir düşünce ile geride bıraktığı yolu izlerken derin iç çekmeden edememişti.
"Nereye gidiyoruz?" taksicinin sorusu ile düşüncülerinden sıyrılan genç kız taksiciye gideceği adresi verirken yeniden yola odaklanmıştı. Taksicinin uyarısı ile geldiği binaya bakarken beklediğinin aksine babasının şirketine bu kadar yakın olmasına sevinmişti. İki işte çalışmak zor olsa da bir süre idare etmek zorunda kalacaktı. Arabadan inerken kendi şirketlerinin aksine üç katlı müstakil bir bina olması genç kızın gülümsemesine neden olmuştu. Binanın güvenliğinden geçerken garip bir şekilde durdurulmadığını fark edince tedirgin olmuştu. Birkaç adım daha atıp binanın lobi kısmına geldiğinde duraksayarak geri dönmüştü.
"Hüzün Hanım bir sorun mu var?" genç kız kendisine soru soran adama gözlerini kısarak bakarken sormuştu.
"Beni tanıyor musunuz?"
"Elbette, siz yeni müdürümüz değil misiniz?" genç kız başını iki yana sallayarak adamın sözlerine karşılık gülümsemişti. Anlaşılan kendisi gelmeden kim olduğu çalışanlara bildirilmişti.
"Güvenlik düzeyini daha da arttıracaksınız, yarın ilk iş tüm güvenlik toplantıya gelecek haber edersin."
"Peki efendim, size eşlik etmemi ister misiniz?"
"Gerek yok, herkes kim olduğumu biliyor mu?"
"Sadece güvenlik birimine resminiz gönderildi. Üst kademelerdekilerin bildiğini sanmıyorum."
"Peki öyleyse, sizinle sonra konuşuruz. Şimdilik kimse bilmese de olur." Adam genç kızın sözlerine şaşırırken başıyla onaylayarak görev yerine dönmüştü. Hüzün merdivenlere yönelerek yukarıya çıkmaya başlamıştı. İlk kata çıktığında etrafa bakınarak hangi bölümün hangi katta olduğunu anlamaya başlamıştı. Oldukça sade döşenmiş kat cam bölmelerle ayrılmış ofislerden oluşuyordu. Birkaç ofis boştu ve diğer bölmelerde toplanmış gruplar halindeki çalışanları görünce duraksamıştı. Çalışma saati içinde toplanmaları genç kızı düşündürse de bir şey söylememişti. Kendisini fark etmeyen çalışanlar kendi aralarında konuşarak birbirini onaylamaktan başka bir şey yapmıyorlardı. Anlaşılan sohbet oldukça koyuydu. Arkasını dönüp üst kata çıkmak için adım attığında kulaklarına yankılanan sözlerle duraksamıştı.
"Bu size yapılan haksızlık değil mi? Bunca yıl çalıştınız, müdür siz olmalıydınız. Dışarıdan biri değil." Hüzün merdivenlerden gelen sesle birlikte duraksamıştı. Karşı kişinin ne söyleyeceğini merak ederken köşe kenarına geçerek bekledi.
