I fell in love with my English teacher.. (Nederlands)

5. Nablijven

Maandagmorgen werd ik wakker geschud door mijn vader. “Merel! Merel, wordt wakker je moet naar school!” zegt hij. Ik schrik op. “Hoe laat is het?” vraag ik. “Het is kwart voor 8” zegt hij. Oh nee! Normaal gesproken stond ik om  kwart voor 7 op. Ik stap mijn bed uit, kleed me om, doe mijn haar in een staart, doe wat make-up op en pak mijn schooltas in. “Hier, ik heb 2 broodjes voor je klaargemaakt” zegt mijn vader. “Dankje!” zeg ik. Ik doe mijn jas aan, pak mijn tas en fiets snel naar school.

Als ik bij school aankom gaat net de bel. Ik zet mijn fiets weg, doe mijn jas op de kapstok en loop snel naar het Engels lokaal. Als ik het lokaal binnenkom is de les net begonnen. Lucas kijkt me even aan. En kijkt dan snel weer weg. Geen lieve glimlach deze keer? Ik pak teleurgesteld mijn boeken. Hij legt een opdracht uit en ik luister, zoals iedereen dat doet. Ik kijk verveeld in mijn boek. Als Lucas klaar is met de uitleg en iedereen aan het werk heeft gezet, komt hij naar mij toe. “Waarom was je zo laat?” vroeg hij fluisterend?  “Ik had me verslapen” zeg ik. “Maak er geen gewoonte van” zegt hij en dan loopt hij weg. Serieus? Is dat het enige wat hij te zeggen heeft? Ik voel me leeg van binnen. Zaterdag voelde het zo magisch… en nu? Hij doet alsof er niks gebeurt is. Moet ik naar hem toegaan? Nee, dan weet de hele klas het. Ik kan me niet concentreren op de opdracht..

Als de les is afgelopen, wacht ik tot iedereen uit het lokaal is. Dan loop ik naar Lucas. “Lucas? Kan ik je even spreken?” vraag ik. “Het is meneer Johnson en je spreekt me aan met u” zegt Lucas streng. “Maar.. zaterdags zei je nog..” Lucas onderbreekt me “Op school noem je mij meneer Johnson en spreek je me aan met u zoals ieder ander” zegt hij. Ik knik. “Waarom doet u zo, het was zaterdag toch gezellig?” zeg ik. Hij kijkt naar de grond. “Merel, je bent mijn léérling!” zegt hij. “Dat weet ik ook wel..” zeg ik. “Ik wil mijn baan en mijn vrouw niet kwijtraken” zegt hij. “Dat is ook helemaal niet mijn bedoeling! En hoe zit dat met het oppassen van uw kinderen? Lijkt u dat ook geen goed plan meer?” vraag ik. “Nee, het spijt me Merel!” zegt hij met droevige ogen. Ik draai me om en loop naar de volgende les. Ik voel me gekwetst.. Waarom doet hij ineens zo? Waarschijnlijk zag hij me niet meer als leerling net zoals ik hem niet meer als leraar zag. En is hij bang voor zijn echte gevoelens. Had ik gevoelens voor hem? Maar het is strafbaar! En hij heeft een vrouw en kinderen. Dit kan ik hem niet aandoen, dit kan ik ONS niet aandoen.. Hij heeft gelijk, zonder dat hij het heeft uitgesproken. Hij is mijn leraar en ik ben zijn leerling en niet anders.

De dag ging langzaam voorbij. Toen ik thuis kwam, slenterde ik naar boven, gooide mijn boeken op mijn bureau en maakte m’n huiswerk. Tenminste, dat probeerde ik. Ik dacht de hele tijd aan Lucas..

De volgende morgen werd ik wakker door de wekker. Ik stap uit mijn bed en loop naar de badkamer. Ik spoel mijn gezicht met koud water. Ik had slecht geslapen, ik moest nog steeds de hele tijd aan Lucas denken. Ik loop weer terug naar mijn slaapkamer en kleed me om. “Kom je ontbijten?” Ik schrok. Ik draaide me om en zag mijn vader voor me staan. “Ehm, ja, ik kom eraan” zeg ik mompelend. “Gaat het wel?” vroeg hij. “Ja, het gaat goed” zeg ik. Maar ik voelde me het tegenovergestelde. Ik kleed me om, doe wat make-up op, pak mijn schooltas in, kam me haar even door en laat het dan los over mijn schouders vallen. Ik loop naar beneden en eet een broodje.

Als ik op school kom, zie ik Vera bij het hek staan. “Volgens mij is er iemand met het verkeerde been uitgestapt” zegt ze. “Nee hoor, ik ben gewoon een beetje moe” zeg ik met een vrolijkere stem. Ik zet mijn fiets weg en loop dan met Vera naar binnen. “Mooi zo, want wij gaan er vandaag een leuke dag van maken” zegt Vera. Ik kijk haar vragend aan. “Hebben we iets te vieren dan?” vraag ik. “Nee, maar Manuel en Tim vroegen gister aan mij of jij en ik zin hadden om naar de bioscoop te gaan” zegt ze. “Waarom weet ik daar niks van?” vraag ik. “Omdat jij te laat op school was, slimpie. En omdat ik vond dat het veel te lang geleden is dat wij samen iets leuks hebben gedaan” zegt Vera. Ik hang mijn jas op en samen lopen we naar het Aardrijkskunde lokaal. “Je hebt helemaal gelijk, wanneer gaan we?” vraag ik. “Vanavond” zegt ze. “Merel! Waarom heb je dat niet eerder gezegd?” vraag ik. “Uhm, geen idee. Maar je kan toch wel?” vraagt ze. “Ja, tuurlijk” zeg ik. 

Na aardrijkskunde hebben we Engels.. Ik loop het lokaal binnen en kijk om me heen. Hij was er nog niet. Ik loop naar Manuel. “Hey Merel, heb je zin in vanavond?” vraagt hij. “Ja, naar welke film gaan we?” vraag ik. “Naar een hele romantische” zegt hij met een grijns. Ik lach. “Nee grapje, naar een actiefilm” zegt hij. “Vera vond het goed” “Leuk! Ik hou wel van actiefilms” zeg ik. Ik had helemaal geen zin in een romantische film. Lucas komt het lokaal met een moe gezicht binnenlopen. Zo te zien had hij ook niet al te best geslapen. Hij keek naar mij. Ik stond nog steeds bij Manuel. Toen liep hij door naar zijn bureau.

Hij begint met de les en geeft ons huiswerk op. Als we bezig zijn met het huiswerk loopt hij door de klas. Dan komt hij bij mij. “Merel, waarom heb je je huiswerk voor vandaag niet af?” vraagt hij. Ik kijk hem vragend aan. “Hadden we huiswerk dan?” vraag ik. “Ja, maar blijkbaar was je er met je hoofd niet bij” zegt hij. “Nee klopt, omdat ik niet snapte waarom je me nauwelijks aankeek” zeg ik. Hij zuchtte. “Merel, je moet wel je huiswerk voor mekaar hebben” zegt hij “anders kom je vanmiddag maar even een uurtje na en maak je dan je huiswerk” Ik kijk hem aan. “Meent u dat nou serieus? Niemand hoeft bij u na te komen als diegene het huiswerk niet af heeft” zeg ik. Dit was echt gemeen. “Om drie uur in lokaal 114” zegt hij. Dan loopt hij weg. Dit slaat echt he-le-maal nergens op. Dat hij me gewoon zoals iedereen wou behandelen, oké. Maar dat hij me laat nablijven… 

Vote en laat weten wat je er van vind! :)