Ve yeni bölüm geldi ^^ şimdiden herkese iyi okumalar^^ okurken satır aralarına yorum yapmayı unutmayın sevgili okuyucular ^^
Taylor swift - Lover
Ops! Esta imagem não segue nossas diretrizes de conteúdo. Para continuar a publicação, tente removê-la ou carregar outra.
^^
Hastaneye nasıl gelmiştik, o kısacık yol benim için ne kadar uzun sürmüştü anlatamam. Annem kardeşim ikisine bir şey olursa ben yaşayamazdım. Annem benim bu hayattaki ilk arkadaşımdı, yürümeye başladığım, konuşmaya başladığımda, ağlamamda, gülmemde, ilk diş çıkarmaya başladığımda, okula gittiğimde, okumayı yazmayı öğrendiğimde, ilk aşık olduğumdan beli arkadaşımdı. Ona bir şey olmasına dayanamazdım. Ben beni en iyi anlayan bu yaşına kadar beni hala bir bebekmişim gibi büyüten annemi kaybetmeye tahammül edemezdim.
Hastane kapısına girdiğimde hızla koşup annemin adını söyledim.
"Perihan Gençoğlu nerde? Annem nerde?" Ağlayarak sorduğum soru karşısında danışman bana üzüntülü bakışlarını gönderdi. Bilgisayardan bir şeylere bakıp bana döndü.
"3. Kat 103. Odada." Hızla dediği kata doğru koşmaya başlamıştım. Akelde arkadan beni takip ediyordu. Merdivenlerden uçarak çıkıyordum resmen elim ayağım titriyor aklım bile titriyordu. Anneme bir şey olmuş düşüncesi bile beni yıkıyordu.
Koridorun köşesinde döndüğümde teyzemi görmüştüm yanında sırtı duvara dayalı babam. Orda durup kaldım insanlar yanımdan geçip gidiyor ama babamın bu halı gözümün önünden gitmeyecekti. Ağlamaktan gözleri kızarmış sırf kimse görmesin diye hızlıca sildiği göz yaşları ben babamı ilk defa böyle görüyordum. Beni ilk gören kişi babam olmuştu sırtını duvardan ayırıp yanıma adımlamaya başladı aynı şekilde bende. Sıkıca birbirimize sarıldığımızda teyzemde yanımıza gelmişti.
"Söyle benim güzel kızım." Hem ağlayıp konuşmak vardır ya onu yaşıyordum. Ne kadar zormuş.
"Annem." Dedikten sonra bir hıçkırık kaçtı ağzımdan ama devam ettim. Korksamda cümleme devam etmek zorunda kaldım. "Annem iyi mi?" Diye sordum. Babam bedenimi daha sıkıca sardı.
"Doktor içeride bizde bekliyoruz ama annen iyi hissediyorum bir sorun yoktur." Dediğinde tuttuğum nefesimi birkac düğme açıkta bıraktığı göğsüne üfledim.
"Peki ya... Kardeşim... Kardeşim iyi midir?"
"İyidir Ayperim. Korkma kızım." Dediğinde ağlamam biraz daha yavaşlamıştı. Bedenimi kendinden uzaklaştırıp gözyaşlarımı sildi.
"Ağlama kızım. İkiside eminim iyi-" cümlesine devam edemeden bir doktor annemin adını söyledi.
"Perihan Gençoğlu'nun yakınları sizler misiniz?" Babam ve ben doktora baktık ben başımı sallarken babam.
