нey нyυng [✔✔]

44

- Pamiętam jak Minho był mały i nosił taką jasną pelerynę - zaśmiał się Chan i poczochrał włosy bruneta, który był chyba zbyt zażenowany historią przyjaciela - Biegał od domu do domu i pytał czy nie potrzeba, uwaga cytuje, "pomocy najlepszego bohatera na świecie". 

Wszyscy zaśmiali się, a Minho ukrył twarz w dłoniach mamrocząc coś o przyjaciołach i nienawidzeniu ich. 

- Masz te pelerynę nie? 

- Idź się zabić - jęknął Minho i odszedł od grupki stając przy wyjściu na patio i spojrzał na Jisunga. Młodszy akurat zajął się rozmową z Lisą i Jennie, które najpewniej wypytywały go o jakieś bzdety czy kosmetyki. Han wpasował się w towarzystwo więc rozmowa kleiła się, a nie jak na początku w ogóle nie umiał wydusić z siebie słowa. Minho uśmiechnął się i wyszedł z domu, żeby usiąść na jednym z leżaków. 

- Co tu tak siedzisz? - usłyszał głos Jeongina kiedy leżał spokojnie i prawie zasypiał - Jest już południe i zaraz idziemy nad morze. Szykuj się Minhoe 

- Nie mam ochoty, chyba tutaj zostanę - odparł Lee i ułożył dłonie pod głową i w dodatku zamknął oczy - A ty co tutaj robisz Jeo?

- Przyszedłem po ciebie durniu - wzdycha młodszy i podchodzi siadając na udach swojego przyjaciela. Oboje uznają to za czysto przyjacielski gest i żadnemu to nie przeszkadza. Często Minho i Jeongin z nudów zaczynają się całować lub tulą jak para. Tylko czasami - Więc teraz podnoś tyłek i idziemy na to zapyziałe morze i zaczynasz podrywać Jisunga, a później kupujesz mi zatyczki do uszu, żebym was nie słyszał jasne? 

- Jesteś chory - stwierdził Lee i siada owijając swoje ręce wokół brzucha młodszego i uśmiecha się - Ale masz racje dlatego zejdź ze mnie i idziemy się ogarnąć. 

- Minho jesteś tu....taj? - cichy głos Jisunga sprawił, że MInho automatycznie zrzucił z siebie Jeongina i odwrócił patrząc na wykrzywioną bólem i niedowierzaniem twarz chłopaka, któremu on, Lee Minho oddał swoje serce. 

~~~~~~~~~~~~~~~

Oł jeaaa kocham dramy 

pokochacie kolejny rozdział