prayer's rotten shelter, [rosekook]

32; bye roseanne

"Evet, Jungkook uzun zaman oldu. Nasılsın?" Karşımdaki adamı tekrardan görmek beni eskilere götürmüştü.

"İyi," diyerek onu yanıtladım.

"Seanslarımıza tekrardan devam etmek beni mutlu etti. Neler yaptın?"

"Konser batırdım, konser batırdım, yemek yedim, konser batırdım, bir kızla tanıştım," Duraksadım. "Konser batırdım demiş miydim?"

Karşımdaki kırmızı tekli koltukta oturan adam gülümsedi. "Son konseriniz mükemmeldi gerçi."

"O bir veda konseriydi, tabii ki güzel olacaktı."

"Veda mı?" Kaşlarını çattı. "Arık çıkış yapmayacak mısınız?"

"Öyle değil," diyerek gülümsedim. "Birine veda ettim sadece."

"Hani bir kız vardı," Elindeki kalemi parmakları arasında döndürerek sordu yumuşak sesiyle. "Sokak şarkıcılığı yapıyordu, hep beyaz giyiyordu."

"Roseanne mi?"

"İsmini öğrenmişsin." Gülümsedi. "Ona ne oldu?"

"Bilmem. Ne oldu acaba?" Bir süre düşündüm. "Konserden sonra onu hiç görmedim, numarası artık kullanılmıyor ve sokaklar artık fazla boş. Kış ya, havalar soğuk olduğu için hep ıssız o cadde."

"Peki nasıl hissediyorsun?"

"Kandırılmış gibi." Sakince konuşmama rağmen sürekli gülümsüyordum. "Gitmeden birkaç dakika önce beni öpmüştü. Bunun teşekkür öpücüğü olduğunu söylemişti fakat," derken duraksadım. O anı hatırlamak hâlâ beni üzüyordu.

"Veda öpücüğüymüş."

"Peki hâlâ her şeyden nefret ediyor musun?"

"Aslında bir şeyi fark ettim," diyerek kafamı kaşıdım. "Her şeyden nefret ettiğimi söylüyordum fakat her şeyden nefret ettiğimi sanıyormuşum. Çünkü onlardan nefret edersem kaybetmemin bir sorun olmayacağını düşünmüştüm. Fakat nefret etsem de, etmesem de, bir şeyleri kaybetmek hep sorun."

Bir şeyleri kaybetmek hep sorundu.

Ondan nefret etsek de, onu sevsek de, onu özlesek de, ona ihtiyaç duymasak da, onu umursamasak da hep sorundu.

Bir şeyleri kaybederken aslında kendinden bir parça kaybederdi insan. Sana ait olmadığını düşünsen bile, o şey artık hayatında yoksa eksik hissederdin.

Bütün her şeyden nefret etmem, onların benim bir parçam olduğu gerçeğini değiştirmiyordu.

Hoşçakal, caddenin bir köşesinde hüzünlü şarkılar söyleyen beyaz kıyafetli kız.

Benden bir parçamı aldın fakat geride kalan bütün parçalarımın varlığını fark etmemi sağladın. Teşekkür ederim. Her şey için.