~Magie, liefde en verraad~
Lisa Cartwrights gewone leventje, als demonen dodende schaduwjager, wordt opgeschud door een reeks mysterieuze moorden. Ze start haar zoektocht, vastbesloten om de oorzaak van deze slachtingen te vinden, maar in de plaats...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
"If you ain't scared...you ain't human." -James Dashner
'En hier hebben we de trainingsruimte, met vlak daarnaast de wapenkamer.' Lisa deed de dubbele deur open en liep naar binnen. Arthur wou liefst van al weglopen. Deze rondleiding duurde ook al veel te lang. Toch sleepte hij zichzelf mee met de rest, hij liep vlak achter Jonathan, die het blijkbaar opgegeven had om hen rond te leiden.
De trainingsruimte was groot, met een hoog plafond. Het leek veel op een sportzaal en Arthur dacht direct terug aan de Academie. De uren zwaardvechten, hardlopen en paardrijden. De uren vallen, botsen en een boze trainingsmeester gehoorzamen. In de trainingsruimte was al iemand aan het oefenen, zelfs zo vroeg in de ochtend. Er stond een klein roodharig meisje, dat het zusje van Jonathan en Anna was, hij schatte haar rond de acht jaar. Ook al leek ze totaal niet op hen. Maar zijn broer leek ook totaal niet op hem, bemerkte Arthur. Zijn broer was volgens hem de enige persoon die hij niet zo hard miste. Het meisje leek heel schattig, door haar sproetjes en klein gestalte. Maar de manier waarop ze haar zwaard vasthad en naar hem keek, was heel wat minder snoezig.
Lisa en Jonathan liepen de ruimte in en hij en Olivia volgden hen als hondjes. Er hingen schietschijven aan de muren en er lagen matten op de grond. Anders dan in alle andere ruimtes van het Instituut, waren hier geen ramen en volgens Arthur was het er redelijk warm voor de tijd van het jaar. Jonathan was met het meisje aan het praten, terwijl ze haar zwaard traag en precies bewoog. Arthur kon zichzelf wel vervloeken omdat haar naam vergeten was. Hij was nooit goed geweest in namen onthouden. Het was iets met een L. Hij was zo in gedachten verzonken dat hij niet zag dat de rest al verder gelopen was. Het "Iets met een L"-meisje was al verder aan het oefenen en Arthur besefte teleurgesteld dat ze even groot was als hij.
Arthur keek om zich heen en zag dat ze door een openstaande deur aan de andere kant van de ruimte waren gelopen. Hij holde achter hen aan. Het was een kleinere kamer die volhing met wapens. Jonathan was enkele wapens aan het demonstreren. Olivia pakte een serafijnen dolk uit een rek en draaide het handig rond in haar hand. Arthurs hart maakte bijna een sprongetje toen hij een kruisboog zag hangen. Hij was er het laatste jaar naar eigen zeggen redelijk goed mee geworden. Hij rijkte ernaar, net toen er een werpster in de muur vlak naast zijn hoofd belandde. Hij kon een gil niet bedwingen en keek geschokt naar de anderen. Zij keken ook geschokt en Jonathan had zijn hand nog omhoog van het gooien van de ster.
'En jij zegt iets van mij?' Lisa klopte op Jonathans arm en liep naar Arthur. Ze rukte de werpster uit de muur, legde hem terug op zijn plaats en keek kwaad naar Jonathan. Olivia had de serafijnendolk teruggehangen en leek het zeer vermakelijk te vinden dat Arthur bijna dood was gegaan. Lisa ging naar buiten en Olivia volgde haar. Arthur bleef verbijsterd staan.
'Sorry, Archibald,' zei Jonathan toen hij hem passeerde en een klop op zijn rug gaf. Hij riep hem na dat zijn naam Arthur was, maar hij gaf er geen gehoor aan. Ze waren langs de trainingsruimte terug in de gang gekomen en ze draaiden nu een andere gang in. Opgelucht dat hij deze gang herkende als de weg naar zijn kamer, klom hij de trap op. In de plaats van naar rechts te gaan, waar hun kamers waren, gingen ze de andere kant op.
