~Magie, liefde en verraad~
Lisa Cartwrights gewone leventje, als demonen dodende schaduwjager, wordt opgeschud door een reeks mysterieuze moorden. Ze start haar zoektocht, vastbesloten om de oorzaak van deze slachtingen te vinden, maar in de plaats...
Deze afbeelding leeft onze inhoudsrichtlijnen niet na. Verwijder de afbeelding of upload een andere om verder te gaan met publiceren.
"It is the unknown we fear when we look upon death and darkness, nothing more." -J.K Rowling
Lisa's eerste instinct was om naar Thomas te kijken, tot haar verbazing keek hij even gechoqueerd als zij. De Koningin had hem dus ook bespeeld.
'Ik zal de schaduwjagers voor eens en altijd van de aardbol vegen, het Hof van Seelie zal terug regeren.' Zonder meer begon ze een Latijnse spreuk op te zeggen. Haar rosse haren werden opgelicht door de plotse windvlaag die door de zaal ging. Roze bladeren werden van de boom gerukt en zweefden als een zandstorm in het rond. Dat was nog maar een voorsmaakje van de kracht van de scepter.
Lisa maakte oogcontact met haar parabatai. Ze moesten iets doen, voordat het allemaal te laat was. Het was Lisa's schuld dat dit kon gebeuren, ze zou het ook zelf oplossen. Anna gaf haar een alleszeggende knik. Ze glimlachte, wetende dat ze exact hetzelfde dachten.
Nog geen seconde later ramde Anna haar elleboog in het oog de wachter die haar vasthield. Verrast sprong hij achteruit en drukte zijn hand tegen zijn zere oog. Lisa zag dat als haar teken om in beweging te komen. Ze stompte met haar been achteruit, recht tussen de benen van de elf. Hij gaf een verkrampt geluid en viel op zijn knieën neer. Lisa kon een lach niet bedwingen toen ze zijn gevallen boog van de grond opraapte. Ze nam snel de pijlen uit de koker, voordat hij terug zou opstaan.
Toen ze terug opkeek waren haar vrienden omsingeld door wachters. Ze stonden in groep te vechten, zelfs Olivia had een wapen gevonden en streed met even veel kracht als welke schaduwjager ook. Haar blik ging naar de gigantische boom, daar zou ze een geweldig overzicht hebben, haar benen kwamen in beweging.
Al snel werd haar pad geblokkeerd door een elf, hij haalde uit met zijn zwaard. Lisa bukte, ze voelde de kling rakelings over haar hoofd gaan. Ze nokte een pijl, draaide zich razendsnel om en raakte de elf in zijn onderarm. Voldaan bereikte ze de boom en begon te klimmen. Onwillekeurig dacht ze terug aan haar trainingen met Jonathan. De takken kraakten verontrustend toen ze er met haar volledig gewicht op leunde.
Vanuit die positie had ze een goed zich op de Koningin, die gelukkig nog steeds haar bezwering aan het opzeggen was, duidelijk van haar stuk geslagen door het onverwachte gevecht. Opnieuw nokte ze een pijl, ze hief haar boog en hield haar adem in, in een poging niet van de tak te vallen. Haar hand trilde hard, ze mocht deze pijl niet missen, maar er was ook geen tijd te verliezen. In een reflex liet ze de pees los, de pijl schoot recht naar de robijn van de scepter.
Op dit moment was de scepter gevaarlijker dan de Koningin, ze moest het koste wat kost vernietigen. Tumult rees op in de kamer toen de pijl afkaatste tegen de edelsteen. De inslag was niet krachtig genoeg om de robijn te breken, wel om de scepter tijdelijk uit haar handen te rukken. Haar plan was mislukt.
'Een aanslag op onze majesteit!' riep de wachter die ze net een knietje had gegeven. 'Dood haar!' Lisa nam de ring van haar vinger, die gelukkig nog werkte, en kon niet snel genoeg van de tak springen. Ze hoorde het geluid van tientallen pijlen die zich in het hout achter haar groeven.
