႐ွင္းလန္က သိပ္လႈပ္႐ွားလို႔အဆင္မေျပေသးတာေၾကာင့္ wheelchair နဲ႔သြားေနရသည္။
ရီေဖး English စာအနည္းငယ္႐ွင္းျပအၿပီးမွာ
"ရီေဖး မင္းက grammar ေတာ္ေတာ္ကြၽမ္းတာပဲ
အရင္ဘဝက ေက်ာင္းဆရာမ်ားလား ဘယ္ဘာသာပဲျဖစ္ျဖစ္ နားလည္လြယ္ေအာင္႐ွင္းျပတတ္လြန္းတယ္''
႐ွင္းလန္ စကားေၾကာင့္ ရီေဖး ခဲတံကိုခ်ကာ ႐ွင္းလန္ထံေစ့ေစ့စိုက္ၾကည့္လိုက္သည္။
႐ွင္းလန္က ဘာလဲဟ ဆိုသည့္ပံုစံနဲ႔ မ်က္ေမွာင္က်ဳတ္ေတာ့ ရီေဖး က တည္ၿငိမ္ေသာမ်က္ႏွာထားနဲ႔
"ငါကအရင္ဘဝက အစိုးရရံုးကအရာ႐ွိတစ္ေယာက္ပါ''
ရီေဖးစကားေၾကာင့္ ႐ွင္းလန္ မ်က္လံုးျပဴးကာ ပါးစပ္အေဟာင္းသားႏွင့္
"ဘာရယ္..ဟဟားဟား မင္းက အၾကားအျမင္ရပုဂၢိ ဳလ္လား...႐ုပ္တည္ႀကီးနဲ႔လည္း ဟာသေျပာတတ္သားပဲ''
ရီေဖးက တဟားဟားလက္ညႇိဳးထိုးရယ္ေနေသာ ႐ွင္းလန္ထံ စိတ္ပ်က္သလိုၾကည့္ကာ စကားမဆက္ေနေတာ့။
႐ွင္းလန္က ခါးကို ႐ွံု႔မဲ့လ်က္ေထာက္ကာ ကုတင္ဆီေလ်ွာက္သြားၿပီး
"ငါၾကာၾကာထိုင္လို႔မရေသးဘူး... ကုတင္ေပၚမွာေမွာက္ၿပီး အိမ္စာကူးမယ္''
"မင္းေအးေအးေဆးေဆးလွဲေနလိုက္ပါ..ငါကူးေပးမယ္''
႐ွင္းလန္က ကုတင္ထက္မွာေမွာက္ခံုေမွာက္လ်က္က ေခါင္းေထာင္ကာ မ်က္လံုးအစံုတလက္လက္ေတာက္လ်က္
"တကယ္....ထ်န္းနာ! ႐ွဲ႔႐ွဲ႔ေလာင္သ....''
လက္ႏွစ္ဖက္ကို ဆုပ္ကာ အ႐ိုအေသျပဳဟန္လုပ္လ်က္ ခြၽဲသလိုအမူအယာနဲ႔ေျပာလိုက္တဲ့ ႐ွင္းလန္ရဲ႕ခ်စ္စဖြယ္အျပဳအမူေလးေၾကာင့္ ရီေဖး ေငးခနဲျဖစ္သြားရသည္။
"အား...ခဏေနက်ရင္ခါးကိုေဆးလူးဖို႔ ခ်ဴ မားကိုေခၚရဦးမယ္..ကြၽတ္ကြၽတ္...''
ရီေဖး စာကူးေနရာကေန ႐ွင္းလန္စကားေၾကာင့္ ေတြးခနဲျဖစ္သြားရသည္။
"ေလာင္ကုန္း....ခါးကလည္းေညာင္းကိုက္ေနတာပဲ''
"ဗိုက္ေအာက္ကို ေခါင္းဦးေလးခံၿပီး အသာေမွာက္လိုက္ အခ်စ္..ကိုယ္ ကိုယ္ဝန္ေဆာင္ႏွိပ္နယ္နည္းသင္လာတယ္''
