HEARTLESS EMPRESS

Chapter 9

Happy 53k!

Chapter 9: Her Reasons

Empress Fuschia's POV

As soon as I went away from the subdivision, I choose to go in Havens. Nang makarating ako sa puntod niya ay hindi ko maiwasang matawa sa ginagawa ko. Dinadalaw ko na naman ang isang puntod na walang laman. 

Armour's family decided to cremate his body. Pero sa kabila noon ay nagpagawa sila ng puntod. Ang pagkakasabi noon sa akin, ito rin mismo ang lugar kung saan may lapida noon ni Alisha. Noong mga panahong akalang patay na nila ito. 

Maybe their family is in so much deep agony that they didn't let anyone know that Armour's body was cremated. Kami lang ang nakakaalam at ang mga kaibigan nito. They want to take Armour in their house as if he was there. Ipinagdamot nila ang kaalaman na iyon sa iba. But I do understand. Dahil maski ako, I would choose to cremate his body so he can be with me anytime and anywhere. But I don't want to be selfish. They're his family. And I'm just someone- someone who wasn't sure of her feelings before.

I'm not hypocrite to deny it. I don't know how and when. But I did fell. At nasa huli ang pagsisisi. It was too late finding out what's the deal between us. 

Bahagya kong nayakap ang sarili ko nang mapansin ang biglang paglamig lang ng simoy ng hangin. Nang mapatingin ako sa kalangitan ay nakikita ko na ang mga ibon na hindi magkamayaw sa paglipad. Ang araw kaninang umaga na sobrang sikat ay naglaho ngayong katanghalian sa biglang pagdilim ng kalangitan.

I guess clouds wants to cry with me.

Nang unti unti ko nang naramdaman ang pagpatak ng ulan ay tumayo na ako. Pero imbis na tumakbo, hinayaan kong mabasa ang aking sarili. I was too numb this past few months. Pero pakiramdam ko ngayon. Anesthesia and pills started to loss its' effectivity. Hindi man ako gumagamit ng alin man doon, pero pakiramdam ko naramdaman ko bigla ang sakit.

I'm too weak. And I shouldn't be. 

Naalala ko paggising ko noong halos magaapat na buwan ng nakalipas.

Puting kisame ang agad na bumungad sa akin noon, ilang karayom din ang nakatusok sa akin at rinig na rinig ko ang pagdiretso ng linya nang tanggalin ko ang kagamitan nito na nakakonekta sa aking daliri.

Walang tao. Iyon agad ang una kong napansin noon. Nang pumasok ako sa banyo kung nasaan ang tila silid ko ay agad na bumungad sa akin ang lawak nito. At sa kaliwang bahagi nito ay doon ko napansin ang mga regalo na naipon malapit sa malaking salamin. Agad akong lumapit doon. Ang ilan ay may mga sulat na nagsasabing sana ay magising na ako. Mga regalo at sulat na sa tingin ko ay galing sa mga tagahanga ko at sa mga kaeskwela ko. Balak ko sanang kuhanin na lang ang isang paper bag na sigurado akong laman ay damit, pero agad naagaw ng pansin ko ang isang malaking stuff toy na anghel na mayroong sulat na mula sa isang fan.