ASABÎ

10.Bölüm

Sabah namazından sonra yola çıkmıştık çünkü yolumuz uzundu.
Annem aşağı inip beni yolcu etmişti.  Her ne kadar gerek yok desemde Ayşegül teyzoş ile konuşup beni ona emanet edecekti.

Arabanın şoför koltuğunda esranın babası yanında Ayşegül teyze yani annesi, arkada da Esra, Assiye ve ben oturuyorduk.

Keyifle başlayan yolculuğumuz  hız kesmeden devam ediyordu.
Yolculuk sırasında kitap okumaya bayılırdım bu yüzden çantamdan çıkarıp okumaya niyetlendim.

Bismillah diyerek ilk kapağını açtım siftahı bu gün yapıyorduk.
Daha yeni almıştım.

Diğerlerini bilmem ama benim evde, arkadaşlarımın evinde
Daima kitabım olurdu.
Birden fazla kitabı aynı anda okuyordum.  Arkadaşlardan kastım
Esra ve Assiyeydi.

Hatta değişikliğe kullandığım iki tane çantam vardı ikisinde de ayrı ayrı kitaplarım vardı.

Böyle bir alışkanlığa sahiptim.

İlk bir kaç sayfayı sorunsuz okumuştum. Fakat daha fazla ilerleyemiyordum.  Normalde çok severek okurdum ama bu gün yolun keyfini çıkarmak, manzarayı seyretmek daha cazip geliyordu sanırım.

Kitabı tekrar çantama koyup, kızlar ne âlemde diye bakışlarımı dışarıdan çekip onlara yönelttim.

Assiye kitap okurken Esra kulaklığı  takmış birşeyler dinlemekle meşguldü.

Sanki yolculuğa başlamadan önce didişen biz değilmişcesine rahattık şu an  o anlar güzümün  önüne gelince ister istemez gülümsemiştim.

"Ya banane ortaya oturmam ben"

"Esra araba sizin bak ortaya sen geç "

Assiyeye kötü bakışlar atan Esra  en sonunda beni gözüne kestirmişti.

"Hiç bana bakma midem bulanır benim cam kenarında olmam lazım "

" sona kalan donakalır." Diyerek arabaya koşan esra ile kala kaldık. Fakat  tabi ki bu çözüm değildi.

Assiye ile aynı anda

"Ayşegül teyze!" Diyerek ahenk ve melodik bir tını ile seslenmiştik.

Bu duruma kayıtsız kalmayan ayşegül teyzem ise çoktan arabaya kurulmuş olan Esra ya doğru yol almıştı bile.
O ne yapacağını bilirdi.

"Kalk kız hem başımın etini yedin onlar gelmezse benim ne işim var diye şimdi arkadaşlarını idare edemiyor musun? "

Arabada pusmuş Esra bizim en sevdiğimiz Esraydı. Öyle mazlum öyle ürkek, alttan alttan da çirkefimsi.

Assiye arabanın diğer tarafından bende bana yakın olan taraftan binince otomatik ortada kalan esra yolculuğun ilk 84 saniyesini bize tirip atarak geçirdi.

Düşüncelerimi hunharca bölen Esra kulağındaki kulaklığın varlığını unutup bağırmaya başladı.

"Baba ya abimler bizi geçti! "

Yolculuk...
Huzur falan demiştim ben az önce unutun onu ya yok öyle birşey.

Dakikalarca başını kitaptan kaldırmayan Assiyenin dikkati  şu an önümüze hızla ilerleyen kırmızı fiesta idi.

Benim ise tek merak ettiğim şey yanımızdan hızla gelip geçen araba ve o araba ile aynı istikamete gitme olasılığımız. birde arabada yüzlerini tam olarak göremediğim  fakat bir kaç kişinin daha içinde olması..

"Baba bize dondurma al"

Düşüncelerime garezi olan arkadaşım Esra  Babasından dondurma rica ediyordu.