"Μην ξανατολμησεις να μου υψωσεις φωνή εμένα" είπε φωνάζοντας περισσότερο.
Παω να φύγω αλλά με τραβάει από το χέρι.
"Εμένα δεν με φτύνει ποτέ γκόμενά!"
"ΕΕ ΑΙ ΣΤΟ ΔΙΆΟΛΟ ΑΛΕΞ!" Είπα φωνάζοντας και το χέρι μου προσγειώνεται με δύναμη στο μάγουλο του...
Πάω στο δωμάτιο του και αυτός είναι με μια βερμούδα ξαπλωμένος στο κρεβάτι κοιτάζοντας το κινητό του.
Με το που με βλέπει το κλείνει και μου κάνει χώρο για να ξαπλώσω.
Ξαπλώνω στην άκρη του κρεβατιού και αυτος περνάει το χέρι του κάτω από την μέση του και με τραβάει κοντά του.
(...)
Ξυπνάω και ο Άλεξ ακόμα κοιμάται. Σηκώνομαι και πάω στο δωμάτιο μου. Μπαίνω στο μπάνιο ξεντύνομαι και μπαίνω στην μπανιέρα γιατί βρωμάω τσιγάρο.
Μετά από κάνα 40λεπτο βγαίνω και ντύνομαι. Βάζω αυτα
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Κατεβαίνω κάτω και δεν είναι κανείς. Φτιάχνω ένα καφέ και ανεβαίνω πάνω να δω αν ήρθαν οι υπόλοιποι.
Πάω στο δωμάτιο της Άννας και δεν είναι εδώ. Το κρεβάτι της είναι στρωμένο. Αρα δεν κοιμήθηκε καν έχω.
Πάω στου Νίκου και ευτυχώς είναι και οι 2 μέσα και κοιμούνται.
Κατεβαίνω ξανά κάτω και αφού τελειώνω τον καφέ μου με παίρνει τηλέφωνο η μαμά.
Μιλάμε λίγο και μου λέει ότι θα γυρίσει σε 2 μέρες τελικά και όχι σε 4.
Τέλος πάντων.
~2 μέρες μετα~
Τα παιδιά έφυγαν και έχω πέσει σε μια μίνι καταθλιψουλα.
Η μαμά γύρισε αλλά τώρα μας φώναξε γιατί κάτι θέλει να μας πει.
"Λοιπόν παιδιά μου. Η δουλειά στην Ιταλία είναι πολύ καλή και μας χρειάζονται εκεί πέρα. Εμένα και τους γονείς του Άλεξ και της Άννας. Οπότε θα μετακομίσουμε Ιταλία." Είπε
"Οοοχιιι μαμά εγώ δεν ξαναμπαίνω σε αυτήν την διαδικασία σου το λεω" είπε ο Νίκος
"Ούτε και γω" είπα
"Το ξέρω εσείς θα μείνετε εδώ αν δεν έχετε θέμα. Είστε μεγάλα παιδιά πλέον. Τι λέτε;"
"Εγώ δεν έχω θεμα" είπα
"Θα μας λείψεις πολύ " ειπε ο Νίκος και αγκαλιαστηκαμε.
"Ποτε φεύγεις;" ρώτησα
"Σε 2 ώρες. Έχω βρει ήδη σπίτι. Το ξέρω ότι ήταν πολύ ξαφνικό αλλά και μεις τελευταία στιγμή το αποφασισαμε. Τέλος πάντων πρέπει να πάω αεροδρόμιο."
"Εντάξει μαμά τα λέμε όταν φτάσεις" είπαμε και οι 2 και έφυγε.
Τα σχολεία ξεκινάνε αύριο. Σκατα.
Βαριέμαι πάρα πολύ. Μου λείπει και η Άννα. Ο Άλεξ.
Ναι και αυτός. Τόσο όμορφος. Καλός ΟΤΑΝ ΘΈΛΕΙ να σημειωθεί. Αχχ. Τι θα κάνουμε τώρα μόνοι μας με τον Νίκο.
Είναι απόγευμα ο Νίκος είναι στο δωμάτιο του και εγώ έχω δει 4 επεισόδια Netflix. Δεν αντέχω άλλο.
Ανέβηκα πάνω έκανε μπάνιο και έβαλα μια μάσκα προσώπου γιατί τον τελευταίο καιρό δεν κοιμάμαι καλά και οι κύκλοι μου έχουν φτάσει στο πάτωμα.
Στεγνώνω τα μαλλιά μου και βάζω πιτζάμες. Νυστάζω ήδη όποτε πάω στο δωμάτιο του Νίκου για να κοιμηθώ μην εχω εφιάλτες ξανα.
Μπαίνω μέσα και είναι στο κινητό του. Κάνει χώρο για να κοιμηθώ και αυτός κλείνει το κινητό του και ξαπλώνει.
(...)
Το κινητό χτυπάει και το κλείνω.
"Άντε ρε Άννα σήκω θα χάσουμε την πρώτη ώρα" είπε ο Νίκος που βγήκε μόλις από το μπάνιο;;
"Νίκο τι ώρα σηκώθηκες; Γιατί τέτοια όρεξη για μάθηση εε; εσυ δεν ξέρεις τι σημαίνει πρώτη ώρα. Δεν έχεις πάει και ποτέ. Τι σου συμβαίνει; έχεις πυρετό; για να δω" είπα και άπλωσα το χέρι μου στο μέτωπο του αλλά αυτός τραβήχτηκε.
"Θα αφήσεις κανέναν να μιλήσει; αρχικά δεν θα πάμε μόνοι μας θα πάμε με τα παιδιά. Επίσης σε ξύπνησα τώρα γιατί θα κάνεις 3 ωρες ετοιμαστείς και τέλος έχω όρεξη γιατί θα πάμε με τη Άννα"
"Πω πω έλεος πάω να ετοιμαστώ"
Πηγα στο δωμάτιο μου. Μπήκα στο μπάνιο έκανα τα απαραίτητα και μετά από πολύ σκέψη φόρεσα αυτα:
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Έκανα τα μαλλιά μου ανάλαφρες μπούκλες και βάφτηκα ελαφρά.
Ο Νίκος ήταν ειδη έτοιμος. Κατεβαίνω κάτω και βάζω παπουτσια.
"Άντε παιδί μου 2 ωρες τελείωνε. Σε 5 λεπτά έρχονται να μας πάρουν"
