Ανταποκρίθηκα σε αυτο το φιλί. Μου έλειψε περισσότερο απο οσο νομίζει.
Αυτη η γεύση. Αυτά τα χείλια. Είναι τέλειος. Ειναι λες και το φιλί μας ειναι το οξυγόνο μας.
2 χρόνια πέρασαν. 2 χρόνια ειχα να το κανω αυτο. 2 ολόκληρα χρόνια.
Δεν καταλάβαινω τι συμβαίνει. Εχω θολώσει απο... δε ξερω πως να το περιγράψω. Απο τον πόθο;
Με ξάπλωσε στο καναπέ, ειναι πλέον απο πανω μου σχεδόν γυμνός.
Χαμογελάει στο φιλί μας ενω μου δαγκώνει απαλα το χείλος. Με φιλάει στο μάγουλο, στο μέτωπο, στην μύτη.
Οι πεταλούδες χορεύουν στην κοιλιά μου. Μονο με αυτόν νιώθω έτσι. Ποτε με τον Κρις τοσο έντονα.
Ο ΚΡΙΣ.
ΤΙ ΚΑΝΩ ΓΑΜΩ. ΤΙ ΚΑΝΩ.
"Άλεξ οχι στοπ" ειπα και τον έσπρωξα απαλα απο πανω μου
"Δεν ειναι σωστό" ξαναειπα και έπιασα το κεφάλι μου
"Τι δεν ειναι σωστό και μαλακιες; αφου το θέλουμε και οι 2" ειπε
"Οχι οχι. Ο Κρις. Πρέπει να φύγω" ειπα γρήγορα χωρις να τον κοιτάξω και εφυγα βιαστικά.
Αα τελεια. Η Άννα με τον Νίκο.
"Έλα κολλητή σορρυ που άργησα ημουν-"
"Πρέπει να φύγω" την διέκοψα και βγηκα απο την αυλη τους τρέχοντας.
Απ'τα ματια μου κυλάνε δάκρυα.
Δάκρυα απο τις τύψεις. Δεν έπρεπε να το ειχα κανει. Θολωσα. Δε καταλάβαινα τι γινόταν. Σαν να ειχα μεθύσει.
Άρχισα να τρέχω. Να τρέχω οσο πιο γρήγορα μπορώ. Σαν να με κυνηγούσε κάποιος.
Φοβόμουν μην γλιστρησω και απο τον πάγο. Ψιλό χιονίζει.
Το κινητό μου χτυπάει.
Ο Νικόλας.
"Θέλω να σε δω ΤΩΡΑ" φώναξα κλαίγοντας
"Ελα μωρο σπίτι ειμαι. Που είσαι; θες να περάσω να σε πάρω; τι έγινε;" ειπε αγχωμένα
"Θα σου πω απο κοντα. Έρχομαι σε 5 λεπτα" ειπα και το έκλεισα
ΜΕ ΜΙΣΩ ΜΕ ΜΙΣΏ ΜΕ ΜΙΣΏ
Η πόρτα άνοιξε και έπεσα πανω στην αγκαλιά του Νικόλα κλαίγοντας ιδρωμένη και λαχανιασμένη, να μην μπορώ να βρω την ανασα μου.
(...)
"Ηταν λαθος. Δε αξίζει στον Κρις κατι τέτοιο" ειπα αφου ειχα ηρεμήσει λιγο
ΔΙΑΒΑΖΕΙΣ
Change
ChickLit"Μην ξανατολμησεις να μου υψωσεις φωνή εμένα" είπε φωνάζοντας περισσότερο. Παω να φύγω αλλά με τραβάει από το χέρι. "Εμένα δεν με φτύνει ποτέ γκόμενά!" "ΕΕ ΑΙ ΣΤΟ ΔΙΆΟΛΟ ΑΛΕΞ!" Είπα φωνάζοντας και το χέρι μου προσγειώνεται με δύναμη στο μάγουλο του...
