ᴋᴀᴛᴀᴏᴍᴏɪ 🌺 ᴊᴊᴋ

🌺26🌺

🌺

Doğallık, insanın kendisine duyduğu saygı, sevginin dışa tutumudur. Bunu değiştirmeye çalışan insanlar ya seni değiştirmeye çalışıyordur ya da kendisinde bir şeyleri fazla görüyordur.

"Jungkook onu o şekilde tutamazsın."

"Böyle mi tutmam gerekiyor?" Sinirle elindeki hortumu bana çevirdiğinde ıslanmamak için etrafını dolaşıp yanına vardığımda hala hortumun ucuna yerleştirdiği parmaklarını geri çekmemişti.

"Arirang sanırım bu elmalar ağaçtan düşüyor." Taehyung'a göz ucuyla baktığımda çıktığı merdivenden elmaları koparmaya çalışıyordu.

"Tabii ki düşecek Tae. Yoksa nasıl koparacaksın onları?" Derin bir nefes verip tekrar Jungkook'a döndüğümde parmaklarını hortumun ucundan ayıklamaya başladım.

"Neden çekiyorsun parmaklarımı böyle daha kolay oluyordu." Sırf daha uzun mesafe suluyor diye hortumun ucuna parmaklarını koymazdı ki. Cidden bu çocuk hiç iş yapmamış mıydı?

"Jungkook eğer bu şekil sulamaya devam edersen hortum yerinden çıkacak ve hepimiz ıslanacağız." Islanan parmaklarını hortumdan güçlükle ayırıp ağaçtan elma koparmak yerine kendisi düşecek olan Taehyung'un yanına koşturdum.

"Tae düşeceksin." Sallanmaya başlayan merdiveni kavrayıp dengelediğimde Bay Jeon'un bahçe işlerine yardım etmeyi kabul ettiğime pişman olmuştum. Bay Jeon bugün ailesi ile birlikte güzel bir gün geçirirken Jungkook da bugün bahçe işlerini yapmak istemişti. Onun arkasından da işe doğrudan dahil olan Taehyung'la beraber Bay Jeon beni onların başına bekçi olarak dikmişti. Ama kendimi çocuk bakıcısı gibi hissediyordum. Yeni doğan Moon-ah'a baksam benim için daha kolay olacaktı.

Kafama düşen elmayla birlikte acıyla inledim.

"Ah, Arirang üzgünüm." Tae hızla yanıma gelip kafama düşen elmanın olduğu yere avuç içini bastırdı. Dudaklarını ısırarak bakarken korktuğunu belli ediyordu. "Çok acıyor mu? Elimden kaydı. Ben sana demiştim elmalar düşüyor diye." Dediği şey üzerine başımın ağrısını unutmuş gülmeye başlamıştım. Bu çocuk cidden çok komikti. Gerginliğim tüm vücudumu terk ederken sırtımı arkamdaki ağaca yasladım. Yoksa gülmekten düşecektim. Tae de benim gibi gülmeye başladığında başındaki benim hasır şapkamı alarak benim başıma koydu.

"Ödünç alma süren doldu. Bunu senin takman lazım. Benden korun!" Diyip elini yumruk yaparak havaya kaldırdı. Başıma şapkayı rastgele koyduktan sonra tekrar gülmeye başladığında ben de onun taklidini yaparak asker edasıyla bağırdım. "Sizden korunacağım efendim. Beni koruyun lütfen."

"Hey o replik yanlış oldu." Diyerek işaret parmağını bana doğrulttuğunda daha da şiddetlendi gülmemiz. Tae gülerken kafasına gelen elma yüzünden karnıma ağrılar girmeye başlamıştı artık. "T-Tae..." Cümlemi bile tamamlayamadan tekrar gülmeye başladığımda Taehyung bir kolunu kafamın üzerindeki Dala yaslayipy bana doğru eğilmişti. Onu gözümün önüne gelen şapkadan artık yarım yamalak görüyordum.