Getting To You (Azucarera Series #2)

Kabanata 22

Kabanata 22

Breathe

"I-I think I-I'm in love with-"

"Sancha!" sigaw niya, nilulunod ang mga salita ko at tuluyan na akong nakaharap.

Sobrang init ng pisngi ko at nagbabadya na ang mga luha ko. Hindi ko alam kung bakit. Mahaba ang plano kong sasabihin pero pakiramdam ko maduduwag akong sabihin ang katagang iyon kung pinatagal ko pa!

Matapang akong nag-angat ng tingin sa kanya, hindi maipagkakaila ang takot sa biglaan niyang sigaw. Bakit niya ako pinigilang sabihin 'to? Mali ba ako sa akala kong may nararamdaman siya sa akin at... gusto niya akong isalba sa kahihiyang nagbabadya?

I never thought of that. As I think about what I'm going to do right now, his feelings for me isn't a question anymore. I already know how he feels for me like how everyone in Altagracia knows it! Nagkamali ba ako?

Well, then it's too late, isn't it? Nasabi ko na. At ano nga ba ngayon kung hindi niya nga ako gusto? That doesn't make my feelings for him false.

Yumuko siya at pumikit ng mariin bago muling nag-angat sa akin. His eyes were gentle and almost sheen and moist eyes.

"I'm sorry for shouting. I didn't mean that."

Suminghap ako. Hindi ko namalayan na kanina pa ako hindi humihinga. He smiled slowly.

"Bago mo sabihin 'yan, gusto ko ako ang mauuna."

Napakurap-kurap ako. His lips parted as if I ambushed him and he's unprepared for a speech! I licked my lower lip as I watch him struggle for words.

"This isn't the right time yet but..." he smiled again. "I'll tell you."

He exhaled slowly and licked his lower lip. Mas lalong lumambot ang mga mata niya.

"Pasensiya na sa maraming beses na tinutukso ka sa akin. O tinutukso ako sa'yo," he said slowly.

Kinagat ko ang labi ko.

"Kasalanan ko ang lahat ng 'yon. Tuwing may nagtatanong sa akin kung bakit wala akong girlfriend o sino ba ang gusto ko, pangalan mo ang sinasagot ko."

My heart skipped a beat.

"It isn't an excuse. Noong una, sinabi ko lang 'yon sa mga taong mapagkakatiwalaan ko pero hindi ko alam paano kumalat. Siguro sa paminsan-minsang tukso. At nang may nagtanong na sa akin kung totoo ba na gusto nga kita, ayaw kong tanggihan. I know you don't have feelings for me but I didn't want it to reach you that I denied what's true."

"I-I have-"

"Ako muna, Sancha. Please?" malambing niyang sinabi.

If my heart isn't exploding yet a while ago, then right now, it is.

"It's true. I've got a crush on you for years. I like you so much." Nag-iwas siya ng tingin. "Hindi ko maitanggi dahil ayaw kong umabot sa'yo at maisip mong masyado akong presko. I want you to like me and I can't deny it."

I want him to know my feelings but this is more than whatever I asked for in return of my confession. Ni hindi pa ako nakakapagsalita!

"Nang nakilala kita... sa nakaraang taon, at ngayon, mas lalo lang akong nahuhulog."

"Nahuhulog?" I echoed his words.

He smiled and nodded.

"Yes, Sancha. I want to tell you this but I know it isn't the right time yet. kahit pa mukhang aalis nga ako. I hoped you'd be patient enough to wait for me while I'm gone. I promise I'd communicate with you."