Ένα δένδρο στο βάθος του χειμώνα φλέγεται

Μέχρι να ανθίσουν οι μανόλιες

Δώσε μου για λίγο το χέρι σου και κοίταξέ με!
Εγώ δεν σε θέλω για να είσαι απλώς μαζί μου ή
Για να σε επιδεικνύω λες και είσαι κανένα τρόπαιο .
Ούτε για να ρωτάμε απλώς ο ένας τον άλλον
Πως ήταν η μέρα μας ή αν φτάσαμε καλά στα σπίτια μας.
Εγώ σε θέλω γι αυτό που είσαι, σε θέλω
Για τις ανασφάλειες και τα ελαττώματά σου.
Έλα τώρα, ποιος άνθρωπος δεν έχει τέτοια;
Για την ψυχή σου, για όσα κρύβεις κάτω από το δέρμα.
Για όλα όσα σε απαρτίζουν σε θέλω.
Και σε χρειάζομαι για να συζητάμε , να διαφωνούμε, να ολοκληρωνόμαστε.
Για να σου αφιερώνω τραγούδια, να σου ψιθυρίζω όμορφα λόγια.
Να πηγαίνουμε βόλτες ,να ενώνουμε τις γλώσσες μας και
Να μην βρίσκουμε ήσυχο μέρος να μονιάσουμε.
Να με κοιτάζεις με τα ταλαιπωρημένα μάτια σου
Και εγώ να χάνομαι μέσα σε αυτά
Για να μην σεργιανίζω ξανά στα διαμερίσματα των φαντασμάτων μου.
Να αναρωτιέμαι τι μου βρήκες και γιατί επιμένεις ακόμη μαζί μου.
Και όταν είμαστε μαζί, ο καθένας να υπάρχει μονάχα για τον άλλον.
Να προσπαθήσουμε να ανακαλύψουμε για εμάς πράγματα που
Μέχρι πρότινος δεν είχαμε καν αντιληφθεί πως υπήρχαν μέσα μας
Ή δεν τους δίναμε την απαραίτητη σημασία.
Μετά, να σου κάνω αστεία που δεν θα τα καταλαβαίνεις.
Με το χιούμορ το δικό μου, αυτό το παράξενο, το χαζούλικο.
Τις ειρωνείες μου και τις μαυρίλες μου και
Τις χαζομάρες και τα πειράγματά μου.
Και μετά να προσπαθώ να στα εξηγήσω χωρίς αποτέλεσμα
Γιατί είσαι αφελής και δεν τα πιάνεις αυτά με την μία.
Εσύ τότε θα προσποιείσαι την νευριασμένη ή την απογοητευμένη .
Εγώ θα προσπαθώ να μαζέψω τα ασυμμάζευτα
Κάνοντας ηλίθιες και τάχα αστείες γκριμάτσες .
Θα με αφήνεις να το πάω μέχρι τέλους, μέχρι να κάνω τα μπάχαλο και τότε
Θα χαμηλώσω το κεφάλι και θα μετανιώνω την ώρα και τη στιγμή που το ξεκίνησα .
Εσύ θα με λυπηθείς, θα γελάσεις και θα αποφασίσεις να με πάρεις αγκαλιά.
Σε θέλω για να με τυραννάς χωρίς λόγο, για την πλάκα σου.
Και με τα χέρια σου να σηκώνεις το κεφάλι μου και
Να ακουμπάς το μέτωπό σου στο δικό μου
Για να με κοιτάζεις σα να το κάνεις πραγματικά για πρώτη φορά.
Και κάποια στιγμή που θα κλάψεις ,να γλείψω
Τα δάκρυα από τα μάγουλά σου, για να γευτώ
Την αλμύρα σου και να γίνουν τα χίλια κομμάτια σου δικά μου.
Να με κάνεις να θέλω να ανοιχτώ σε εσένα
Όπως δεν το έχω κάνει σε κανέναν άλλον.
Χωρίς να ενδιαφέρομαι εκείνη τη στιγμή
Αν θα τα χρησιμοποιήσεις όλα εναντίον μου
Όταν θα κάνω κάτι άσχημο και θα θες να με εκδικηθείς.
Κάνε ό, τι θέλεις, άνθρωπος είσαι ούτως ή άλλως.
Οι άνθρωποι πληγώνουν τους άλλους ανθρώπους
Γιατί είναι κομμάτι της φύσης τους.
Κάνε με κάνεις να εύχομαι πως δεν θα βαρεθούμε σύντομα
Ο ένας τον άλλον.

Μα από εσένα που θέλω σχεδόν τα πάντα
Πως είναι δυνατόν να μην περιμένω σχεδόν τα πάντα;