Ένα δένδρο στο βάθος του χειμώνα φλέγεται

Πάλι τα ίδια;

Δεν μπορώ να καταλάβω τι έγινε.
Εχθές μιλούσαμε τόσο ωραία, τόσο όμορφα ,είχε ροή η συνομιλία.
Σήμερα γιατί μου φαίνεται πως είναι κάπως πιο απόμακρη;
Φταίει μήπως κάτι που είπα, την ενόχλησε το πώς το είπα;
Και τι να έκανα, να το τόνιζα εξ αρχής πως
Είμαι σκράπας σε αυτά και να μην δίνει πολύ σημασία
Σε όσα λέω και να κρατάει μόνο την ουσία;
Γιατί να μην με ήξερε έστω και λίγο προηγουμένως;
Θα ήταν κάπως καλύτερα τα πράγματα.
Γιατί τώρα αναγκάζομαι να προσέχω τι λέω
Πως το λέω και να εξηγούμαι συνέχεια
Για πράγματα που θεωρώ κάπως αυτονόητα.
Όχι πως με πειράζει τόσο, αλλά χαλάει το όλο κλίμα.
Σαν το γεφύρι της Άρτας φοβάμαι πως θα καταλήξει πάλι
Να προσπαθήσω να χτίσω κάτι ωραίο και τελικά
Αυτό να γκρεμιστεί και άντε πάλι από την αρχή.
Πόσες αρχές ακόμη θα πρέπει να αντέξω;
Δεν το ξέρουν πως είμαι καλύτερος από ένα σημείο και μετά;
Πως παρεξηγούμαι εύκολα χωρίς να το επιδιώκω;
Υπάρχουν τόσα πίσω από την κουρτίνα να δει μα
Αν δεν της αρέσουν και εκείνα;
Αν ακόμη δεν είναι η κατάλληλη στιγμή;
Γιατί δεν έχεις λίγο υπομονή, ελάχιστη ζητώ.
Είμαι πολλά περισσότερα από όσα δείχνω .
Μην απομακρυνθείς και εσύ, γιατί να το κάνεις αυτό;
Δεν είπα κάτι που...
Δεν είναι πως...
Δεν...
Όπως θέλεις, απάντα μονολεκτικά τώρα.
Με βαρέθηκες και εσύ;
Ε και εγώ με βαριέμαι ώρες -ώρες, δεν σε κατηγορώ.
Εμένα κατηγορώ που δεν ήμουν αρκετός για εσένα.
Μα κάποτε θα είμαι, να το ξέρεις.
Και εσύ δεν θα το μάθεις ποτέ!