A Wifes Cry of Intimate Pain

Chapter 27

Chapter 27

Jelene's POV

"Manong please pakibilisan po maawa po kayo sakin." Iyak lamang ako ng iyak habang nakatingin sa unahan. Papunta kami ngayon sa NAIA airport.Ace is going to US without me knowing, and you know what hurts me a lot? Its because hes coming with France. Ngayon ang kabuwanan ko at ano? Iiwan niya lang naman ako. Does that mean he doesnt care? Nagpapatawa ba ako, sa umpisa pa lang naman pala wala siyang pake alam samin ng anak niya.

Pero gusto kong kahit ngayon man lang mag alala siya para sakin para sa anak namin.

Pagkadating sa NAIA ay agad agad na akong lumabas at sakto namang nakita ko si Ace na kinukuha ang bagahe sa compartment ng sasakyan niya kasama nito ang isang company driver, base kase sa kasuotan nito ay halatang dun ito nagtatrabaho sa kumpanya nina Ace.

"Ace!" Tawag ko sa pangalan nito, kaya agad itong napalingon sakin.

"Ace maawa ka naman oh." Akmang luluhod na ako sa harap niya ng pigilan niya ako.

"Stop making a scene Jelene." Sabi nito sabay diin ng hawak sa braso ko. Masakit iyon pero ayos lang kasi dahil sa hawak niyay nararamdaman ko na nandito pa siya sa tabi ko.

"Ace kahit ngayon man lang oh, kahit ngayon lang ako, kami ng anak mo naman ang piliin mo." And with that my tears started to fall. Buong buhay niya hindi pa siya nagmakaawa sa harap ng isang tao, pero nang dumating si Ace sa buhay niyay natuto siyang magmakaawa.

"*sigh* Jelene, sorry alam mo naman sigurong una pa lang hindi ikaw ang mahal ko, at alam ko ring una pa lang alam mo na kung sino ang minamahal ko." Mas lalo siyang napaiyak sa tinuran nito, dahil tama si Ace, at alam niyang sa una pa lang hindi siya ang pinipili nito kundi ang babaeng mahal niya.

Pero gusto kong subukan, wala namang masama. Ayaw kong pagdating ng araw pagsisisihan kong hindi man lang ako lumaban.

"Ace, please I beg. Please stay, I just need you to be here kahit walang pagmamahal ayos lang ako please just please stay." Pagmamakaawa ko kay Ace, nagbabakasakali man lang na sa pamamagitan nun ako na ang pipiliin niya.

"Jelene, sometimes you must learn to let go someone who wants to. Kung ayos lang sayo ang sitwasyon natin pwes ako hindi, I want to live happily Jelene. I want to live a happy life and thats living with the woman I love. Jelene mabait ka, you are not hard to love, the problem is I already love someone else. You know how much I love her Jelene, nasaksihan mo yun. Kaya sana maintindihan mo." Sabi niya sa malumanay na tinig na halatang pilit niyang ipina iintindi sa akin ang lahat.

"Ace you said I'm not hard to love, ni minsan ba minahal mo ako?" Tanong ko nagbabakasakaling kahit minsan lang minahal niya ako.

"No." Lalo pang bumuhos ang luha ko, I suddenly feel like someone is stabbing in my chest it really hurts.

Bakit pa ba ako umasa sa taong alam kong una pa lang hindi na ako ang mahal, at alam kong una pa lang may iba nang minamahal.

"You'll find someone better Jelene, someone that will love you the same way that you do. Be happy."

"Pano ako magiging masaya kung lagi mo na lang akong sinasaktan, Ace san ba ako nagkulang. Minahal kita ng buo, sobra pa kesa sa pagmamahal ko sa sarili ko."

"Wala sayo ang problema Jelene, kundi nasakin. May mahal na kasi akong iba."

Nakita niyang lumabas si France kaya agad niya itong nilapitan at nagmakaawa.

"France, alam kong hindi tayo magkaibigan pero hayaan mo naman akong makasama ang asawa ko oh maawa ka." Sabi niya sabay luhod ng pigilan siya ni France.

"I'm sorry, we both love each other Jelene. Just let us go, and you , you must move on with your life and be happy." Lagi na lang akong  sinisigawan nina France at Ace, pero ngayon kapwa sila kalmado at halatang pilit ipinaiintidi sa akin ang lahat.

Naintindihan ko ang nais niyang ipahiwatig, and yes its true dahil since at the first part of this story ako naman talaga ang kontrabida sa storya nilang dalawa. They both love each other pero hinarang ko yun, anong magagawa ko? Kung mahal ko lang naman si Ace at nagbabakasakaling masuklian niya yun.

"France lets go, malelate tayo sa flight natin." Bigla na lamang sabat ni Ace, halata sa boses niya na hindi siya papipigil sa akin o nino man.

"Ace!" Huminto naman siya sa paglalakad pero nakatalikod pa rin.

"The moment you will enter that door, I will cut out all the connections we had. I will let our child grow without him knowing that you are his father, and if we meet again in the future lets just act as stranger as if we just meet for the very first time. I wont bother to wait for you at all, at gusto ko lang malaman mo mahal kita, mahal na mahal. And before you leave I just want to tell you that our baby is a boy, pero alam ko namang hindi na yun mahalaga sayo  dahil kahit kailan hindi mo naman tinanggap ang anak ko. I just hope that God will bless you. Goodbye." With that tumalikod na siya at umalis, at yun rin ang ginawa ko.

***********************************************************************

Salamat po sa patuloy na pagsuporta sa storyang ito, naway pagpalain kayo ng diyos.

Oh yan na ah umalis na si Ace, comment naman kayo diyan oh kahit ha ho lang. Di joke lang hahaha pano ba yan see you next chapters.....

Love

~MsBwiitifulkim