[Zawgyi Version]
သူတို႔ကားေပၚတက္လိုက္လာပီး..Nam Joon..
ၿငိမ္ၿငိမ္ေလး..ထိုင္ေနလိုက္သည္ထိုသူေတြက..တစ္လမ္းလံုးလဲဘာစကားတစ္ခြန္းမွ
မေျပာပဲကားစေမာင္းလာလိုက္တာအခုဆိုရင္ၿမိဳ႕ျပင္
လမ္းမႀကီးဘက္ေတာင္ေရာက္ေတာ့မည္ပင္ျဖစ္သည္သူတို႔ေတြငါ့ကိုသတ္ဖို႔ေခၚလာတာမ်ားလား
ဒါမွမဟုတ္ ကလိစာေတြထုတ္ေရာင္းစားဖို႔လား
အမယ္ေလး..ဖတ္..ဖတ္..လြဲပါေစ..ဖယ္ပါေစ
Nam Joonေခါင္းထဲအေတြးေပါင္းစံုဝင္လာသည္ကြၽီ..........ခ်ေလာက္!
ခင္ဗ်ားဆင္းလို႔ရပီ!
"ဦးေလးကဘယ္ေနရာကိုသြားရမွာလဲ"
ထိုသူကလက္ညိႈးထိုးျပကာ.........
ဟိုအေရွ႕မွာ5ထပ္တိုက္ျမင္လား!
အဲ့ကိုသြားလိုက္!
ေအာက္ထပ္မွာသခင္ေလးခင္ဗ်ားကိုေစာင့္ေနတယ္!"ဦးေလးသြားလိုက္ပမယ္"
ဟူး...ငါ့သားအ႐ြယ္ကို..တရိုတေသျပန္ေျဖေနရတဲ့
ဘဝပါလား...ဆိုးလိုက္တာWow...ၿခံဝန္းကအေတာ္ေလးက်ယ္တာပဲ
တိုက္ကလဲအႀကီးႀကီးပဲမိုက္လိုက္တာ
ဟင္း..ဒီလိုအိမ္မ်ိဳးမွာေနရလို႔ကေတာ့ေသေပ်ာ္ပီအိမ္ထဲမွာေတာ့လူရိပ္ေတာင္မေတြ႕ေပ
စိတ္ေျခာက္ခ်ားလာပီးေက်ာခ်မ္းလာသလိုပင္ရွပ္....ရွပ္!
ထိုစဥ္လမ္းေလ်ွာက္လာသံၾကားလိုက္ရသည္
ေျခသံေတာ့ၾကားတယ္..သခင္ေလးလားမသိ"ဦးကKim Nam Joonဆိုသူလားဗ်"
"ဟုတ္ပါတယ္..ကြၽန္ေတာ္ပါပဲ..သခင္ေလး"
"ကြၽန္ေတာ္က..ဦးေလးသားေလးအသက္နဲ႔႐ြယ္တူ
ေလာက္ပဲဆိုေတာ့..ကြၽန္ေတာ့္ကိုကိုယ့္သားအရင္း
တစ္ေယာက္လိုပဲ..စကားေျပာလို႔ရပါတယ္""သခင္ေလးဆိုလို႔..ကြၽန္ေတာ္က..အာ..ဦးေလးက
အသက္ႀကီးမယ္ထင္ထားတာ..ေသခ်ာေတြ႕ေတာ့မွ
သားထယ္နဲ႔အသက္တူေလာက္ေလးပဲ"