[Zawgyi Version]
ရင္ခြင္ထဲဝင္ေနပီး..ေသးသြယ္တဲ့..ကေလးလက္...
ေတြက..လံုးဝ..အၿငိမ္မေနပဲ..ရင္ဘတ္ကိုထုကာျဖင့္
ေဆာ့ကစားေနေလသည္"ကိုကိုေရ"
"အင္း..ကေလး..ေျပာေလ"
"မဟုတ္တာေတြ..မလုပ္နဲ႔ေနာ္"
"ထယ္ကိုကို႔ကို..ေၾကာက္တယ္""........................"
ကိုကို!!!
".........."
အတန္ၾကာသည္အထိ..Jung Kook..ထယ္ကို..
စကားမေျပာပဲ...စိုက္ၾကည့္ေနလိုက္သည္ကေလးက..ေၾကာက္႐ြံေသာအၾကည့္တို႔ျဖင့္ၾကည့္လာ
ေတာ့မွJung Kookျပန္သတိဝင္လာေတာ့သည္"ကေလး"
"ကိုယ့္ကိုခနေလာက္ေလးပဲဖက္ထားခြင့္ျပဳပါေနာ္"
"ကေလးကို..ကိုယ္ဘာမွမလုပ္ဘူး"
"ဒီအတိုင္းကိုယ္ကေလးကိုဖက္ထားခ်င္လို႔ပါ"ထယ္..ကိုကို႔ရဲ႕လြမ္းရိပ္သန္းေနတဲ့မ်က္နွာနွင့္အတူ
ျပန္ခါနီးမို႔..မခြဲခြာေစခ်င္တဲ့..အျပဳအမႈတို႔ေၾကာင့္..
ပိုပီး...အခ်စ္ပိုရေပသည္"ထယ္..အိမ္မျပန္ေတာ့ဘူ..ကိုကို"
"ဟင္...ဘာလို႔လဲ..ကေလး"
"ကိုကို႔ရင္ခြင္ထဲမွာထယ္အိပ္ခ်င္လာလို႔"
ဘယ္လို..ကေလး..ေနမေကာင္းလို႔လား!
"ဟင့္အင္"
Jung Kookထယ္နဖူးေလးကိုစမ္းၾကည့္လိုက္သည္
ဟာ...ထူးဆန္းလိုက္တာ
ကေလးအသားစမ္းၾကည့္လိုက္ေတာ့လဲကိုယ္မပူပါဘူး
ကေလးစိတ္ေျပာင္းသြားတာဘာလို႔ပါလိမ့္ထယ္အသားေတြ..စမ္းၾကည့္ကာပါးစပ္ကေနပြစိပြစိ
ေရ႐ြက္ေနတဲ့..ကိုကိုဒီတစ္ခါလဲဘာေတြအေတြးမ်ား
ေနၿပန္ပီလဲမသိ..မဟုတ္မွလြဲေရာ..ကိုကိုက..ငါ့ကို
ေနမေကာင္းဘူးလို႔ထင္ေနတာမ်ားလား"ထယ္ေနမေကာင္းမျဖစ္ဘူးေနာ္"
"ကိုကိုနဲ႔မခြဲနိုင္လို႔ထယ္အိမ္မျပန္ေတာ့တာ"ဟင္..ကေလး!!!
ကေလးကကိုယ့္ကိုမခြဲနိုင္လို႔အိမ္မျပန္တာတဲ့လား
ကိုယ္ကပဲ..ကေလးကိုတစ္ဖက္သတ္ခ်စ္ေနတယ္လို႔
ထင္ေနခဲ့တာ..ကိုယ့္အေတြးေတြလြဲမွားေနခဲ့တာပဲ