Mind Games 3 : Lies

Πανικός

Βλέποντας τη μάνα της με το κεφάλι κάτω, το πατέρα της σε αυτή τη κατάσταση μα και έπειτα από όσα άκουσε, άρχισε να τρέμει.

"Λο..Λογκαν Δεν... Δεν αναπνέω..." κατάφερε να ψελλίσει έπειτα από τη τσιριδα της και η κρίση πανικού, της χτύπησε τη πόρτα. 

Ο Κάσιεν μόλις την είδε να πιάνει το λαιμό της, έτρεξε αμέσως κοντά της ενώ δεν άργησε να φανεί ο Ίαν και η Ολιβια.

"ΦΥΓΕ!" Είπε δυνατά χάνοντας την ισορροπία της και με ένα του βλέμμα, ο Λογκαν την πήρε αγκαλιά και την έβγαλε έξω.

"Τι σκατα έγινε;" ρώτησε αγουροξυπνημενος ο Ίαν , η Ολιβια τον προσπέρασε στα γρήγορα πλησιάζοντας τη Καταλινα ενώ βλέποντας την Βαλερια μέσα στα αίματα, τρομοκρατηθηκε.

"Είναι νεκρή;" ρώτησε δυναυα και ο Ίαν παραμέρισε τον Κάσιεν και έτρεξε απευθείας. Τσεκαρε το σφυγμό της και έπειτα κοίταξε τη Καταλινα ζητώντας εξηγήσεις.

"Ζει... Κοπάνησα απλά το κεφάλι της στο τραπέζι και έσπασε η μύτη..." παραδέχθηκε λυπημένη.

"Να αγιάσει το χέρι σου !"

"Ολιβια!" Τη μαλωσε ο Ίαν

"Βρε δε πα να λες ότι θες ! Εγώ θα τη σκότωνα σήμερα το πρωί!" Του απάντησε περήφανη. Βρέθηκαν να μοιράζονται μεταξύ τους. Κάποιος έπρεπε να συνεχίσει την ιστορία και ο Ίαν το ήξερε. Δεν ήταν μόνο το χτύπημα που έφερε την Ιζαμπέλ σε αυτή τη κατάσταση.

"Μαλωσαμε..." το λόγο πήρε ο Κάσιεν. Μόλις άκουσε τη λέξη, ένιωσε την αλήθεια να τον χτυπάει από παντού. Σαν έξυπνος άνθρωπος, έχοντας ικανή κρίση, κατάλαβε πως αν μαλωσε η Καταλινα με τον Κάσιεν , τα έντονα συναισθήματα που υπηρχαν διάσπαρτα αναμεσα τους θα ήταν και ο λόγος που  οδήγησε την Ιζαμπέλ στη κρίση.

"Δε χρειάζονται εξηγήσεις" τοποθετήθηκε σοβαρός πριν ακουστεί η συνέχεια.

"Χρειάζονται" επέμενε ο Κάσιεν

"Όχι τώρα. Πρέπει να ανεβάσουμε την Βαλερια πάνω. Ολιβια ξύπνα το Λαντον να την δει και εσείς οι δυο πηγαίνετε στο γραφείο μου μέχρι να βγω έξω να δω τα παιδιά..." με λίγες απλές λέξεις, έκανε αυτό που ήξερε να κάνει καλύτερα. Να ηγείται. Να βάζει τα πράγματα στη θέση τους.

"Ιαν πρέπει να μιλήσουμε...Μόνοι" του ζήτησε η Καταλινα

"Όχι αγάπη μου. Πήγαινε με τον Κας στο γραφείο και έρχομαι. Κάνε μου τη χάρη να χαρείς..." Η παράκληση στη φωνή του , το καθάριο του βλέμμα και η λύπη σε αυτό, δεν της άφησαν επιλογή. Έφυγε πρώτη.