Dost Ateşi

İstememek

Merhabalar, umarım bu bölümü de seversiniz bence şahane bir bölüm oldu. O yüzden OYlarınızı bekliyorum canlarım. :)

DİĞER YB haftaya Cuma, iyi okumalar! :)

NOT: KESİT yayınlıyorum her hafta instagram:casablancaninkaleminden sayfasında. Sizi de beklerim..

*-*-*-*-*-*

Doruk ne olursa olsun olanların böyle devam etmeyeceğini biliyordu. Biliyordu ki ondan bu önlemi almak istemişti. Duygu ya da bir başkası, Naz ile arasına kimsenin girmesine izin vermeyecekti daha fazla. Kendisi neyse ama Naz'ın bunu hazmedememesine üzülüyordu. 

O yüzden onunla bir defa daha bu konu hakkında konuşacaktı. Bu kez hiçbir soru işaretine yer etmeyecek şekilde konuşacak, meseleyi her ikisi içinde -özellikle onun- çözecekti. Dün gece telefonda ona çok açık konuşmuştu. Belki de sorunları buydu, açık olmamak. Yeteri kadar olduğunu zannetmişti ama yeterli değildi demek ki. 

Bugün şirkette yoğun bir gün olacaktı, gün içerisinde konuşmak pek mümkün görünmüyordu. Hoş vakit olsa bile Doruk bunun üstünkörü bir konuşma olmasını istemiyordu. O yüzden akşam konuşmaya karar verdi. Naz'a da bunu sonra söyleyecekti. Dün gece telefonda konuşalım demişti ama o buna pek sıcak bakmamıştı sanki. Çekinmesi hoş değildi, problem yaşamamak için onu haberdar etmeyecekti ama öncesinde halletmesi gereken bir şey daha vardı. 

Evde kahvaltı etmeden doğrudan Naz'ların evinin yolunu tuttu. Kardeşinin bu sabah erkenden okula gideceğini biliyordu. Aslında onunla arabada da konuşabilirdi ama daha fazla beklemek istemiyordu. Evlerine vardığında onlar da kahvaltıdan kalkmak üzereydi, Naz'ın annesinin ısrarı üzerine içeri geçti ancak kahvaltı etmedi. Defne'yle yapacağı konuşmayı geciktirmek istemiyordu. Onun Defne'yle bir derdi olduğunu anlayan Naz ve annesi ise onları yalnız bıraktı. 

"Ne oldu?" dedi Defne merakla. Abisinin yüzüne bakılırsa bir şeyler konuşacakları kesindi. O yüz ifadesini bilirdi. 

"Doğrudan konuya gireceğim."

"Tamam?"

"Duygu hakkında bir daha kimseyle konuşmanı istemiyorum. Onunla olan sorunlarım benim dışımda kimseyi ilgilendirmez. Hele ki ne seni ne de Naz'ı." 

"Söyleyeceğini düşünmemiştim." diye mırıldandı Defne. Daha çok kendi kendine konuşur gibiydi. 

"Efendim?"

"Anladım diyorum. " dedi ama sonra lafını değiştirdi. "Aslında anlamıyorum. Birbirimize karşı dürüst olalım mı?"

"Ben yeteri kadar açığım."

"O halde ben olayım. Duygu ablayı başka biri yüzünden bıraktığını biliyorum."

Doruk'un kaşları çatıldı. Aslında Naz ona Defne'nin neyi bildiğini söylemişti ama doğrudan duymayı beklemiyordu doğrusu. 

"Bunun neresi seni bu konuya dahil ediyor peki?"

Defne bir an için kalakaldı sonra konuşacaktı ki abisi söze girerek onu bekletti. "Duygu ile bir başkası yüzünden ayrıldım ya da ayrılmadım, bu benim dışımda kimseyi ilgilendirmiyor. Herkes kendi yaptıklarından sorumlu, son kez uyarıyorum seni Defne. Bir daha özel hayatıma burnunu sokma." 

Genç kız içinden gözlerini deviriyordu ama dışından yapamamıştı. İçten içe sinir olmuştu ama bir açıdan da haklılık payı vardı. 

"Duygu ablaya üzülüyorum sadece. Yoksa sana karıştığım yok."

"Sonradan üzülmek yerine şimdi üzülmesi daha doğru. Ben herkes için doğru olanı düşündüm ve yaptım. Sen de bunu bilerek davran."

"Af edersin. Bu konu seni çok rahatsız etmiş sanırım ki konuşmak için akşamı bekleyememişsin."