Life goal {MAINSTREET}

7

Vanuit Emke

Ellen komt weer bij ons staan want ze was net invisble girl, ze heeft zo'n geluk. Ze zegt dat Daan vroeg of ze backstage wou komen maar ze twijfelt. "Ze hebben gewoon een facking jaar niks van ze laten horen. Ik weet het niet hoor" zegt Ellen. 'We gaan gewoon en zien wel' zegt Charonne.

Vanuit Ellen.

We lopen backstage en komen ze tegen met 1 meisje. 'Uhm hoi' zeg ik. 'Wie is dat meisje?' vraagt Charonne. 'Daans vriendin' zegt Rein. Wauw die kwam hard aan. Mijn hart is in 2en gebroken. Daan kijkt wit weg. 'Daan kan ik je spreken?' zeg ik. 'Uhm ja' zegt Daan onzeker. 'Je hebt een vriendin?! Hoelang al had je ook al met haar tijdens het logeren?' vraag ik. 'Jep ik heb al heel lang met haar ook tijdens het logeren' zegt hij met een trillende stem. 'Zak! Dus alles wat je zei was fake! O je bent zo leuk Ellen dit dat allemaal fake!!' Schreeuw ik. Ik barst in tranen uit en ren weg. Maar Daan pakt me arm. 'Wat ik zei was echt, ik heb je niet opgezocht omdat ik bang was om je echt leuk te gaan vinden, ik kon je niet vergeten en nu sta je hier weer voor me' zegt hij. Ik kijk hem aan en ruk me los, roep de meiden en ren weg.

Vanuit Gwenda

Ellen heeft heel de weg niks gezegt. Niemand weet dus ook wat er aan de hand was. Maar gelukkig hebben we wel hun nummer. Het was weer zo leuk met Rein. Ik zat hele tijd op zijn schoot. Het was zo perfect. Als we allemaal bij Ellen zijn dan gaan we allemaal naar huis. Ik pak me fiets en fiets naar huis. Als ik thuis kom hoor ik geschreeuw en gegil. En dan een harde bonk. Ik ren naar boven en zie mama daar op de grond liggen.. Bewusteloos. "EIKEL!! Hoe durf je?" schreeuw ik. Hij duwt me op de grond en loopt weg. Ik bel een ambulance en ze zijn er binnen 5 min. Ik begin zachtjes te snikken in de ambulance. Als we zijn aangekomen in het ziekenhuis moet ik in de wachtkamer wachten. Ik tweet: ' please stay with me @ziekenhuis #houvol❤️' ik krijg allemaal appjes met wat er is. Ik reageer er niet op tot dat ik een appje van Nils heb.