လက္ထဲက duty coatကို လက္ထိုးလ်ိဳလိုက္ရင္း သက္ျပင္းခ်လိုက္တယ္
"အဆင္ေျပမွာပါ...xiao zhan......မင္းလုပ္ႏိုင္ပါတယ္"
ကိုယ့္ကိုကိုယ္အားေပးရင္း အခန္းတံခါးကိုဆြဲဖြင့္လိုက္တယ္
"ကိုကို....."
အသံနဲ႔အတူေက်ာနဲ႔တံခါးတိုက္မိသြားေအာင္ အရွိန္နဲ႔ေျပးဖက္သည့္ကေလးငယ္..
"ကၽြန္ေတာ္ လြမ္းေနတာ..."
ရင္ထဲက စူးခနဲ ဒီလိုကေလးကို ကၽြန္ေတာ္ ဘယ္လိုပစ္ပယ္ရက္မွာလဲ
"Yibo....."
"အင္း....ကိုကို..."
"ဆရာ...ေျပာစရာရွိတယ္"
ဖက္ထားသည့္လက္ေတြက အားေလ်ာ့သြားသည့္တိုင္ စကၠန္႔မျခား ျပန္တင္းၾကပ္လာသည္
*ကၽြန္ေတာ္ သူ႔ကိုေၾကာက္တယ္...*
"ဆရာ့ကို အေခၚအေဝၚေလး ဆင္ျခင္ေပးပါ ေနာက္ၿပီးဆရာေနာက္ေန႔ကစလို႔ မလာႏိုင္ေတာ့ဘူး"
ရင္ခြင္ထဲကေန အထိတ္တလန္႔ေမာ့ၾကည့္လာတဲ့မ်က္လံုးေလးေတြ
တစ္သက္လံုး အဲမ်က္လံုးေလးေတြဆီမွဘဲက်ရႈံးခ်င္မိေပမယ့္...
"ဆရာ..?..ဟင့္အင္း မဟုတ္ဘူး ကိုကိုပါ... ကိုကိုကဘာလို႔ ကၽြန္ေတာ့္ဆီမလာရမွာလဲ....
ဘယ္မွမသြားရဘူး.....ကိုကို ကၽြန္ေတာ့္ကို မထားခဲ့ရဘူး!"
"ဆရာ လက္ထပ္ေတာ့မွာ..."
ထိေရာက္ပါတယ္....ကိုယ့္ရဲ႕စကားတစ္ခြန္းဟာ ေသြးရူးေသြးတမ္း ေအာ္ဟစ္ေနတဲ့ကေလးငယ္ကို ၿငိမ္က်သြားေစသည္
ဘာမွမေျပာဘဲ မ်က္ရည္ေတြနဲ႔ သူ႔ကိုဒီတိုင္းေလးဘဲေငးၾကည့္ေနေလရဲ႕...
"အဟက္...ဟား...ဟားဟား.... "
မ်က္ရည္ေတြနဲ႔ ရုတ္တရက္ထရယ္ေလတဲ့သူ...ၾကမ္းျပင္ကိုဘဲစိုက္ၾကည့္ကာ ေခါင္းကိုအဆက္မျပတ္ခါရမ္းလာတယ္
"ကာကြယ္ေပးမွာဆို..? အျမဲေဘးမွာရွိေနပါ့မယ္ဆို...? ကၽြန္ေတာ့္ဘက္ကဘဲ ရပ္တည္ေပးမွာဆို?"
တစ္ခ်ိန္က ကိုယ္ေျပာခဲ့တဲ့ကတိစကားေတြကို ျပန္ေျပာျပေနတဲ့ကေလးကိုရင္မဆိုင္ရဲစြာ
မ်က္ႏွာလႊဲလိုက္ရတယ္
YOU ARE READING
The Psychopath
Fanfictionကိုကို...ကၽြန္ေတာ့္ကိုထားမသြားဘူးမလား..? A love story... That must not begin... ကိုကို.... ကျွန်တော့်ကိုထားမသွားဘူးမလား...? A love story... That must not begin... Mature content is on only just because of viol...
