Xiao zhan's part of view
"ကေလး...ေလၽွာက္ေျပးမေနနဲ႔ေလကြာ "
အိမ္ထဲဝင္တာေတာင္ခုန္ေပါက္ေျပးလႊားေနေသးတဲ့ ကေလးကအေတာ္ေပ်ာ္ေနပံုရသည္
"ကိုကို မနက္ျဖန္ဒီကထြက္မယ္ေနာ္ ေလယာဥ္လက္မွတ္ျဖတ္မယ္ အဲ...လက္မွတ္ရပါ့မလားခ်က္ခ်င္းက်ေတာ့ USသြားၾကရေအာင္ ...မဟုတ္ေသးဘူး
Swiftzerlandသြားမလား ကေလးအဲ့ကိုလည္းေရာက္ဖူးခ်င္ေနတာ Italyလည္းသြားခ်င္ေသးတာ"
သု႔ဟာသူတစ္ေယာက္တည္းေျပာရင္း မ်က္လံုးေတာက္ေတာက္ေလးေတြနဲ႔စဥ္းစားေနတဲ့ကေလးကျမတ္ႏိုးဖြယ္အတိ
ဧည့္ခန္းမွာ မတ္တတ္ရပ္ေနတဲ့ကေလးကို ေကာက္ေပြ႕ကာsofaေပၚတင္ေပးလိုက္တယ္
"ဒီမွာထိုင္ၿပီး ၿငိမ္ၿငိမ္ေလးဆက္စဥ္းစားေနဟုတ္ၿပီလား ကိုယ္ေရသြားခ်ိဳးဦးမယ္
ကေလးေလးတစ္ေယာက္ကိုတစ္ေန႔လံုးထိန္းေနရတာေမာေနၿပီ"
"အဲ့ေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္ကိုမထိန္းခ်င္ေတာ့ဘူးလား"
ဆက္ခနဲ ျပန္ပက္တာမို႔လို႔သူ႔မွာျပာျပာသလဲရွင္းရတယ္
ကေလးက တအားစြာလာတာဘဲ
"မဟုတ္ပါဘူး ကေလးရယ္ ကေလးကိုတစ္သက္လံုးအနားေခၚထားမွာ အခုေရာေရအတူတူလိုက္ခ်ိဳးခ်င္ေသးလား"
သူကစလိုက္ေပမယ့္ ကေလးကတစ္ကယ္ႀကီးကို မ်က္ႏွာေလးေတြ နားရြက္ေလးေတြရဲၿပီးတြန္းထုတ္ေတာ့တာ
"သြားေတာ့ ခင္ဗ်ားဟာေလ ဘာေတြေျပာမွန္းကိုမသိ"
*Door closed*
သူ႔ကိုေရခ်ိဳးခန္းထဲေရာက္တဲ့အထိတြန္းပို႔ၿပီး တံခါးကို ဒုန္းခနဲျမည္ေအာင္အၾကမ္းပတမ္းပိတ္သြားတဲ့ထိကိုသူ႔မွာအရယ္မရပ္ႏိုင္
ဒါလည္းကံေကာင္းမႈတစ္ခုဘဲမို႔လား
ကေလးနဲ႔ ဒီလိုစေနာက္ရယ္ေမာေနႏိုင္မယ့္ရက္မ်ိဳးေရာက္လာမယ္လို႔လံုးဝမေမၽွာ္လင့္ခဲ့ေသာ္လည္း
အခုေရာက္လာခဲ့ေလၿပီ
အခုထိလက္ေတြ႕လို႔မခံစားမိေသးဘူး
ေက်းဇူးျပဳၿပီးဒီေပ်ာ္ရႊင္မႈေတြအၾကာႀကီး..တစ္ကယ့္ကိုအၾကာႀကီးတည္တံ့ေနပါေစ
YOU ARE READING
The Psychopath
Fanfictionကိုကို...ကၽြန္ေတာ့္ကိုထားမသြားဘူးမလား..? A love story... That must not begin... ကိုကို.... ကျွန်တော့်ကိုထားမသွားဘူးမလား...? A love story... That must not begin... Mature content is on only just because of viol...
