Through The Dark (Larry AU)

Hoofdstuk 48: Slapen

De rest van de dag hebben Harry en ik weinig gedaan. Morgen gaat Harry weer naar de lessen heeft hij gezegd. Niet dat het mij wat uitmaakt, ik vond het ook wel gezellig om twee dagen samen te zijn. Zelf weet ik nog niet of ik morgen naar de les ga. Dat is afhankelijk van hoe ik me voel door die medicijnen. Ik ben benieuwd of ze echt zo heftig zijn als Liam zei.

Nadat ik mijn medicijnen heb gekregen, gaan Harry en ik naar onze kamer. We gaan samen in ons bed liggen. Harry trekt mij tegen zich aan en zegt: "Maak me vannacht wakker als er iets is." Ik knik alleen. Ook nu ben ik weer heel nerveus om te gaan slapen. De hele dag loopt mijn hoofd al om van alle herinneringen, maar ik heb ze geprobeerd te onderdrukken. Vannacht gaan die herinneringen allemaal terug komen. Dat weet ik gewoon nu al. Harry slaat zijn arm stevig om mij heen en zegt: "Probeer te denken aan onze veilige plek. Denk aan onze kinderen en kleinkinderen." Weer knik ik alleen. "Probeer je in te beelden hoe ons huis eruit gaat zien. Welke kleur is de buitenkant? Hoeveel kamer hebben we? Wat voor thema kiezen we voor de kinderkamer?" Gaat hij verder. Dus dat probeer ik me allemaal in te beelden. Langzaam worden mijn oogleden steeds zwaarder.

"Shh, Louis, het is oké. Je bent veilig, Louis." Hoor ik een stem zeggen. Een hand streelt over mijn wang en dan zegt Harry: "Babe, je bent veilig. Het was maar een droom. Ik ben bij je." Angstig open ik mijn ogen. Meteen pak ik Harry's hand vast en zucht dan opgelucht. "Gaat het?" Vraagt Liam. Ik knik. Nu ik zie dat Harry gewoon bij mij is, is het oké. "Wat is er gebeurd?" Vraag ik. Ja, ik heb een nachtmerrie gehad, dat weet ik wel. Maar hoe zijn zij daar wakker van geworden. "Je begon ineens mijn naam heel hard te schreeuwen. Maar ik kreeg je niet wakker." Antwoord Harry. "Ik droomde dat mijn pleegouders jou te pakken hadden gekregen." Leg ik uit. De details van mijn droom vertel ik er niet bij, dat wil hij niet horen. En daar wil ik zelf ook niet meer aan denken. "Is alles weer goed? Kun je weer slapen?" Vraagt Liam dan. Ik knik maar gewoon, maar no way dat ik nu nog ga slapen. Liam wenst ons een goede nacht en gaat dan weer weg.

Elke keer als ik moe begin te worden, of mijn ogen bijna dichtvallen knijp ik mezelf hard in mijn arm. Door de pijn blijf ik een beetje wakker. Als ik voor de derde of vierde keer in mijn arm knijp, vraagt Harry ineens: "Wat doe je?" Ik dacht dat hij allang weer terug in slaap gevallen was. "Niks." Mompel ik. Harry komt overeind en vraagt: "Ben je jezelf pijn aan het doen, om wakker te blijven." Uit schaamte durf ik geen antwoord te geven. Hij gaat weer liggen en pakt mijn handen vast. "Jij mag de kamer van onze zoon inrichten en ik die van onze dochter. Hoe gaat onze zoon eigenlijk heten." Begint Harry. Natuurlijk heb ik wel door wat hij aan het doen is, maar ik ga er niet tegen in. "Freddy, dat past mooi bij Darcy." Antwoord ik. Harry knikt. "Zijn kamer wordt een voetbal kamer. Een mooie hoogslaper en onder zijn bed een goaltje. Op de muren van dag behang wat lijkt alsof je in een stadion bent." Vertel ik. Harry knikt weer en verteld dan zelf: "Darcy krijgt natuurlijk een prinsessenkamer. Met een bed wat eruit ziet als een kasteel. Op de muren komen alle Disney prinsessen. Heel veel roze in haar kamer. Een mooie, grote poppenkast waar ze mee kan spelen."

Als ik weer moe begin te worden, wil ik mezelf weer knijpen, maar Harry houdt mijn hand vast. "Niet doen. Je moet slapen." Zegt hij zachtjes. Daardoor raak ik een beetje in paniek en zeg: "Ik wil niet slapen. Please, laat me niet slapen." "Shh, je bent veilig bij mij. Ik hou je de hele nacht veilig. Je ligt veilig in mijn armen en ik laat je niet los." Zegt hij. Maar ik kan het niet. Ik kan niet toegeven aan mijn slaap. Die nachtmerries zijn te erg.

Uiteindelijk is Harry weer terug in slaap gevallen. Ik gelukkig niet. Ik heb mezelf wakker kunnen houden. Voorzichtig maak ik me los uit de armen van Harry en schrijf ik het boekje van Liam mijn droom op. Ik moet iets doen, om wakker te blijven. Misschien dat ik hierna nog ga tekenen. Alles om mezelf wakker te houden.

Eindelijk zie ik de eerste zonnestralen naar binnen komen. Het is me gelukt. Ik ben de hele nacht opgebleven. Om mezelf weer goed wakker te maken besluit ik een koude douche te nemen. We moeten toch al bijna ontbijten. Als Harry nu merkt dat ik wakker ben maakt het niet meer uit. Uit de kast pak ik schone kleren en dan ga ik de badkamer in. Een ijskoude douche maakt me in ieder geval voor het aankomende uur weer even goed wakker.

Na die douche ben ik weer klaarwakker. Harry is ook wakker. "Goeiemorgen babe. Hoe heb je geslapen?" Vraagt hij. Ik antwoord alleen: "Slecht." Dan ga ik naar Harry zitten op het bed. Het voelt slecht om hem zo voor te liegen, maar ik heb geen andere keuze. Als hij weet dat ik niet geslapen heb, verteld hij het aan Liam en die verplicht mij dan wel te gaan slapen.

Charlie heeft ook door dat er iets niet klopt. Ik zie het aan hem. De manier waarop hij mij de hele tijd aankijkt. "Waarom teken je niets?" Vraagt hij. Het potlood ligt nog in mijn hand en het blaadje is nog helemaal leeg. Eigenlijk ben ik gewoon te moe om iets te tekenen. Die koude douche hielp tot na het ontbijt. Daarna kwam de moeheid met een harde klap weer terug. Het is me nog nooit gebeurd dat ik gewoon niets wist om te tekenen. Mijn hoofd is gewoon leeg. "Hoe heb je geslapen vannacht?" Vraagt Charlie dan. "Kut." Antwoord ik meteen. "Dat is duidelijk. Hoeveel uur goede slaap heb je gehad." Vraagt hij verder. Dus ik antwoord: "Nul." De uren dat ik geslapen heb, waren ook klote door die nachtmerrie. "We maken ons wel zorgen, Lou. Je moet echt goed gaan slapen, want dit is heel ongezond." Zegt Charlie. Ik knik alleen.

Als ik 's avonds mijn medicijnen krijg van Viv, doe ik net alsof ik ze inneem. Ze verdwijnen snel in mijn broekzak. Ik kan gewoon niet meer tegen die nachtmerries. Wakker blijven is de beste optie. Misschien dat ik vannacht mijn kamer uit kan sluipen om koffie te zetten. Als ik aan koffie weet te komen blijf ik sowieso wel wakker. Voor nu is wakker blijven een goede optie, maar ik moet wel na gaan denken over wat ik op de lange termijn ga doen. Maar dat komt later wel.