Prince(s) ✔

7 (KUDA!!)

Hari ini, Raja Gungmyeon sudah pulang ke istana beliau. Sepatutnya lagi 4 hari. Entah, biarlah dia :)
Isteri isteri beliau amatlah gembira. Paling gembira ialah Permaisuri Kim kerana dia dapat melaksanakan rancangannya.

oleh kerana menyambut kepulangan Raja dan berita baiknya bahawa negeri ini sudah tamat dari ancaman (nama negeri unknown -author x de idea-).

Maka, mereka berpesta bersama penduduk desa. Malahan, dayang dan pekerja biasa tidak perlu bekerja keras hari ini.

Sowon : siap pun.
Kei : Dah siap?
Sowon : Naee
Kei : Jom
Sowon : Kemana?
Kei : Ke desa. kau tidak mahu pergi?
Sowon : NAK NAK!
Kei : kajja.
Sowon : Dimana Seulgi unnie?
Kei : Dia sudah pergi lebih dulu.
Sowon : oh..
Kei : Adiknya sakit
Sowon : adik?
Kei : nae. ahli keluarganya ada didesa.
Sowon : kau pula?
Kei : Mereka... di alam lain..

Kei senyum kecut. sowon seakan mengerti perasaan tersebut kerana dia juga kehilangan ommanya. Tapi Kei mungkin lebih berat kerana dia kehilangan semuanya. Sowon mengusap belakang Kei

Kei : Gwencanha.. aku sudah kuat untuk itu. Ah! kajja.

___

Kei : Apa kau pandai naik kuda?
Sowon : Kalau tengok pandai lah. tunggang tak.
Kei : Hahahah gurae.. jika begitu, naik denganku sahaja

Sowon angguk.

Mingyu : YAH SOWON!
sowon : Kamchagia!
Kei : oh (terus bow)
Mingyu : kau pun bow juga! (tunjuk sowon)
Sowon : shireo
Mingyu : Ya tuhan..
Sowon : okay okay (bow dan bangun semula dalam satu macam tu)

Mingyu : Korang berdua ingin kemana?
Kei : Ke desa..
Mingyu : Aku nak ikutlah
Kei : bo--
Sowon : Tak payah!

Kei menatap Sowon dan Mingyu yang beradu mulut dengan bingung. Sepertinya mereka sangat rapat walau sowon baru sahaja kemari.

Mingyu : Dwaesseo! aku akan tetap pergi.
Sowon : pergilah. Kajja Kei
Mingyu : yah, kuda sorang satu lah!
Kei : jeoseonghamnida tuan putera.. tapi sowon tidak tahu menunggang kuda.

Sowon angguk dan tunjuk muka bangga. Apa yang dibangganya pun aku tak tahu. Mingyu ketawa membuat Sowon menyepak kakinya.

Sowon : kau kenapa gelak gelak
Mingyu : Kajja, naik denganku saja.
Sowon : Ih tak naklah.
Mingyu : Atau kau naik dengan kereta kuda istana sahaja?
Sowon : lagilah tak nak. aku bukanlah golongan diraja. Sudahlah, kajja Kei.

Kei mengangguk dan dia pergi buat memilih kuda. Mingyu dia ada kuda khasnya ala diraja dan itu memang kuda tetapnya. Diberi nama Kiki olehnya.

Sowon : ottokaee (excited + lompat lompat)
Mingyu : mwoyah. Yah! kau kena naik dengan aku kerana lebih selamat
Sowon : habis kau nak cakap yang Kei tu bawa tak selamatlah?
Mingyu : selalu yeoja payah beri arahan pada kuda.
Sowon : terserahmu. Pergilah sana!
Mingyu : jjinja.. Heh! bukan selalu tau kau naik dengan putera yang tampan macam aku ni. Jangan lepaskan peluang.
Sowon : tampan dimana aku tidak nampak.

Kei : Sowon?
Sowon : oh nae! Dah siap?
Kei : aku rasa kita naik kereta kuda saja ya?
Sowon : wae?? bolehke?
Kei : mengapa tidak? dayang juga ahli istana. Jom, mereka menunggu. (tarik tangan Sowon dan hiraukan Mingyu)

Sowon dengan senyum yang masih melekat masuk ke dalam kereta kuda. Sangat excited. Ni seperti beca sahaja.

Kei : Yah, kau sangat rapat eo dengan putera mingyu?
Sowon : erm.. mungkin kerana dia sering mengganggu hidupku.
Kei : hahah jjinja.. Ini..

Kei memberi sekantung wang kepada Sowon. Zaman itu, wang syiling sahaja..

Sowon : Huh?
Kei : wang buatmu
Sowon : eh?
Kei : kau juga sudah bekerja keras Sowon-ah.. ambil sahaja.