Zawgyi
ျမက္ခင္းျပင္စိမ္းစိမ္းကို အျဖဴေရာင္ပိတ္စလႊမ္းထားသလို ေဖြးေဖြးျဖဴေလာက္သည္အထိႏွင္းေတြကက်ေနသည္။ ခိုက္ခိုက္တုန္ေအာင္ခ်မ္းတဲ့ ဒီလို
ဲ့ေဆာင္းရာသီမနက္ခင္းမွာ
ခ်န္ေယာလ္လမ္းထိပ္မွာေစာင့္ေနတာ နာရီဝက္ေလာက္႐ွိေနတာေၾကာင့္ ေျခေထာက္ေတြကထုံခ်င္လာၿပီ။
လမ္းအခ်ိဳးကေန ေခါင္းေစာငး္ၿပီး ၅အိမ္ေျမာက္အိမ္ကိုလွမ္းၾကည့္ေပမဲ့ ေမ်ွာ္ေနတဲ့အရိပ္ေလးကေပၚမလာေသး။
ကိုယ့္အျပစ္နဲ႔ကိုယ္လိုလို႔ပဲဆိုရမလား မေန႔ညကတစ္အိမ္လုံးေ႐ွ႕မွာ ဖြင့္ေျပာမိတာေၾကာင့္ ခါတိုင္းလိုသူ႔အိမ္ထဲသြားမေစာင့္ရဲပဲ ခုလိုလမ္းထိပ္မွာေစာင့္ေနရျခင္း။
ျခံထဲကထြက္လာတဲ့ ျဖဴျဖဴလံုးလံုးေလးေၾကာင့္ အနဲငယ္မေသမသတ္ျဖစ္ေနတဲ့ပံုစံကို သပ္သပ္ရပ္ရပ္ျပင္ျပီး ပုန္းေနတဲ့အကြယ္ကေနထြက္ခါနီး ေဂ်ာင္ဆူးအေနာက္ကအရိပ္ေၾကာင့္ ကိုယ္ရွိန္သတ္လိုက္ရသည္။ ဟုတ္သားပဲ သူဆယ္ဟြန္းကို ေမ့ေနတာ။
သြားပါျပီ။ အာ့ဆိုသူအခန္းထဲေရာက္မွ ေဂ်ာင္ဆူးနဲ႕ေတြ႕ရေတာ့မွာေပါ့။ အခန္းထဲေရာက္ရင္လည္း ဟိုေကာင္ေတြေၾကာင့္ စကားေအးေဆးေျပာရမွာမဟုတ္။
ေတြးေနတုန္း သူပုန္းေနတဲ့နားကေနေက်ာ္သြားတဲ့ ေဂ်ာင္ဆူးေက်ာျပင္ေလးကိုၾကည့္ျပီး ႏွေျမာတသစြာျဖင့္ သူ႕မွာစုတ္တသတ္သတ္။
"ဆယ္ဟြန္း အရင္သြားႏွင့္ေနာ္ Hyung ဘတ္ဟြန္းကိုေစာင့္ရအုံးမွာမို႕"
ဆယ္ဟြန္းထြက္သြားတာေသခ်ာေတာ့မွ ေဂ်ာင္ဆူးအေနာက္ကို ျပန္ေလွ်ာက္လာလိုက္သည္။
"ထြက္လာခဲ့ မင္းရွိတာသိတယ္။
ေဂ်ာင္ဆူးေခၚတာေၾကာင့္ ပုန္းေနတာကေန ခ်န္ေယာလ္စပ္ၿဖဲၿဖဲမ်က္ႏွာႏွင့္ ထြက္လာသည္။
"ဟီး ေဂ်ာင္ ကိုယ့္ကိုေတြ႕တယ္လား"
"မေတြ႕ရေအာင္ ငါကကန္းေနလို႕လား။ ဒီမွာဘာလုပ္ေနတာလဲ"
"ဟိုေက်ာင္းသြားဖို႕ေစာင့္ေနတာ"
"အာ့ဆို လာေလသြားမယ္"
YOU ARE READING
About Dear Kyung And Me
Non-Fictionခ်စ္ျခင္းဆိုတာလွပတာမို႔ ကိုယ္တို႔ပုံေဖာ္ခဲ့တဲ့ေန႔ရက္တိုင္းဟာ တန္ဖိုး႐ွိတာမို႔ လိပ္ျပာျပာသန္႔သန္႔နဲ႔ဆက္ခ်စ္ႏိုင္တယ္ကေလး။ အဆီြonlyပါ
