Zawgyi
"ခ်န္ေယာလ္ ထိုင္ေတာ့ေလကြာ။ ေနရာမ႐ွိေတာ့ရင္ဒီမွာလာထိုင္။"
ဆရာကကားမထြက္ရေသးတာေၾကာင့္ ခ်န္ေယာလ္ကိုလွမ္းေအာ္ေလၿပီ။
ခ်န္ေယာလ္ဆရာ့ဆီသြားၿပီ ဆရာ့ခုံေဘးနားက ကားေပၚအပိုတင္လာေသာ ပလက္စတစ္ထိုင္ခုံကိုယူလိုက္သည္။
တစ္ဖန္ေဂ်ာင္ဆူးတို႔ဆီကိုျပန္လာကာေဂ်ာင္ဆူးတို႔ေဘးကားေလ်ာက္လမ္းအလယ္မွာ ခုံခ်ၿပီးခပ္တည္တည္နဲ႔ထိုင္ေနသည္။
"ရၿပီ ဆရာသြားလို႔ရၿပီ။"
"ခ်န္ေယာလ္ရ ဒီမွာေနရာေတြ႐ွိတယ္လာထိုင္ပါလား။ အလယ္ႀကီးမွာဆိုေတာ့မင္းဘယ္အဆင္ေျပမလဲ။ "
ဟုတ္တယ္ေလ။ ကားကအစဟိုတယ္အဆုံးစားစရာပါမက်န္ စပြန္ဆာေပးထားတဲ့မ်က္ႏွာမွမေထာက္ အလယ္ခုံမွာထိုင္ခိုင္းရင္ ေကာင္းအုပ္ႀကီးကသူ႕ကိုေထာင္းလိမ့္မည္။ မသြားခင္ကတည္းကသူ႕ကိုခရီးစဥ္ရဲ႕ေခါင္းေဆာင္ေနရာေပးၿပီး အဆင္ေျပေအာင္လုပ္ဖို႔တဖြဖြမွာေနသည့္အျပင္ မစၥတာပတ္ကေက်ာင္းရဲ႕ရန္ပုံေငြကို အဓိကျဖည့္ေပးသူမလား။
"ရတယ္ဆရာ။ ကြၽန္ေတာ္ဒီမွာထိုင္လိုက္မယ္။"
သေကာင့္သားေလးကလည္း လက္ေပါက္ကပ္လွသည္။ အဲ့ေလာက္ထိုင္ခ်င္သပဆိုလည္းထိုင္ေတာ့။ ေက်ာင္းအုပ္ႀကီးနဲ႔မစၥတာပတ္မသိေအာင္သာ ဆုေတာင္းရမည္။
"အစ္..."
"မင္းငိုက္ေနလို႔။"
"ဟင္ ...အင္း...အင္းေက်းဇူး။"
႐ုပ္တည္ႀကီးနဲ႔ေျပာေနတာေၾကာင့္ ဂ်င္ေဆာင္းေယာင္ေတာင္ေပါင္ေတာင္နဲ႔ ေခါင္းၿငိမ့္မိသည္။ ငါ့ဘာငါငိုက္ေတာ့ေရာဘာျဖစ္လဲကြာ။ ခုေတာ့အိပ္ငိုက္ၿပီးေခါင္းေလးဒိုေဂ်ာင္ဆူးဘက္ေစာင္း႐ုံ႐ွိေသးတယ္ အက်ီကိုဂုတ္ကေနေဆာင့္ဆြဲတာ ကံေကာင္းလို႔လည္ပင္းအစ္ၿပီး အသက္မထြက္တယ္။ ဒီေနရာမွာေနရတာ အႏၲာရယ္အေငြ႕အသက္ေတြေပါပါဘိ။
ေန႔ခင္း၁နာရီေလာက္ေရာက္ေတာ့ ကားေတြခနနားရင္း ေက်ာင္းသားေတြေနလည္စာစားဖို႔ အရိပ္ေကာင္းတဲ့သစ္ပင္ေတြနားမွာ ကားေတြရပ္လိုက္သည္။
ဆရာဆရာမေတြကေန႔လည္စာထမင္းဘူး လိုက္ေဝရင္း ဆရာေဂ်ာင္မိုကခ်န္ေယာလ္တို႔အုပ္စုနားကိုေရာက္လာသည္။
CITEȘTI
About Dear Kyung And Me
Non-ficțiuneခ်စ္ျခင္းဆိုတာလွပတာမို႔ ကိုယ္တို႔ပုံေဖာ္ခဲ့တဲ့ေန႔ရက္တိုင္းဟာ တန္ဖိုး႐ွိတာမို႔ လိပ္ျပာျပာသန္႔သန္႔နဲ႔ဆက္ခ်စ္ႏိုင္တယ္ကေလး။ အဆီြonlyပါ
