Zawgyi
"ဟင္"
"ဟယ္"
အာေမဍိတ္သံေတြကခ်န္ေယာလ္စကားအဆုံးမွာအစီအရီထြက္လာၾကသည္။ ပတ္ခ်န္ေယာလ္ကဘယ္တုန္းကရည္းစား႐ွိသြားတာလဲ။ သူ႕ရည္းစားကဘယ္သူလဲႏွင့္ အခန္းထဲကမိန္းကေလးေတြက႐ုတ္စိ႐ုတ္စိ ဂဏာမၿငိမ္ျဖစ္ကုန္သည္။
ဆရာေဂ်ာင္မိုမွာလည္း ေမ်ာက္လက္ထဲေသနတ္အပ္လိုက္သလို ခံစားရတာေၾကာင့္ေခြၽးျပန္လာသည္။ ခ်စ္တပၫ့္ေလးငါ ကယံုၾကည္လို႔ပံုအပ္လိုက္တာေလကြာ။
"ကေလးစိတ္ဆိုးမေျပမခ်င္း ဒီအခန္းထဲကထြက္လို႔မရဘူးေနာ္။ ကိုကိုတံခါးေတြအျပင္ကပိတ္ခိုင္းထားတယ္။"
ခ်န္ေေယာလ္ရဲ့ၿခိမ္းေျခာက္မႈကိုေဂ်ာင္ဆူးက တုတ္တုတ္မွမလႈပ္။
ဘာအသံမွမထြက္ပဲ10မိနစ္ေလာက္ၾကာေတာ့ ဗိုက္ဆာေနတဲ့လူအုပ္ႀကီးဟာ အံုႂကြလာသည္။ ဟိုလူလား ဒီလူလားနဲ႔ ခပ္ေခ်ာေခ်ာေကာင္မေလးေတြကို တရားခံစစ္သလိုလိုက္ၾကၫ့္ေနၾကသည္။
"ေဂ်ာင္ဆူးခ်န္ေယာလ္ေျပာတာမင္းမလား။"
ေနာက္ဆံုးေတာ့ဗိုက္ဆာေနတဲ့ ခ်န္းဟာမေနႏိုင္ေတာ့ပဲ ေဂ်ာင္ဆူးကိုပြင့္ပြင့္လင္းလင္းပဲေမးလိုက္တယ္။ ေအာင္ျမင္လွတဲ့ခ်န္းရဲ့အသံေၾကာင့္ အခန္းထဲကသို႔ေလာ သို႔ေလာျဖစ္ေနတဲ့ လူအုပ္ႀကီးရဲ့မ်က္လုံးေတြဟာ ေဂ်ာင္ဆူးဆီစုပံုက်လာသည္။
"ဟိတ္ေကာင္ စိတ္ဆိုးေျပတယ္ျမန္ျမန္ေျပာလိုက္ေတာ့ ငါတို႔ဗိုက္ဆာေနၿပီ။"
ဘတ္ခ္ဟြန္းပါ၀င္ေျပာေတာ့မွ အေစာပိုင္းကတံုဏိွဘာေဝလုပ္ေနတဲ့ ေဂ်ာင္ဆူးဟာ လည္ပင္းပြတ္ေခါင္းပြတ္နဲ႔ ထလာသည္။
ဟုတ္တယ္သည္းမခံႏိုင္ေတာ့ဘူး။ သူတို႔အတြဲျပသာနာျဖစ္တာနဲ႔ က်န္တဲ့လူေတြပါထမင္းငတ္ရေတာ့မယ့္ကိန္း။သူတို့ကိုနဲနဲေလးေတာင္ မေျပာပဲႀကိတ္တြဲေနတဲ့ႏွစ္ေကာင္ကိုေတာ့ ဘတ္ခ္ဟြန္းတို့အုပ္စုေတးထားလိုက္သည္။
ဟိုၾကၫ့္ဒီၾကၫ့္နဲ႔အလယ္မွာရပ္ေနတဲ့ခ်န္ေယာလ္နားေရာက္လာၿပီး တံခါးဖြင့္ဖို႔လာေျပာတဲ့ေဂ်ာင္ဆူး။ စိတ္ဆိုးေျပမွဖြင့္ေပးမယ္ဆိုတဲ့ ငရစ္ေကာင္ေၾကာင့္ ေနာက္ဆံုးအရႈံးေပးရကာ သူပဲစိတ္ဆိုးေျပလိုက္ေတာ့သည္။ ထိုေတာ့မွမိုက္ခ္ႀကီးကိုင္ၿပီး စပ္ၿဖဲျဖဲနဲ႔ထေျပာေတာ့သည္။
YOU ARE READING
About Dear Kyung And Me
Non-Fictionခ်စ္ျခင္းဆိုတာလွပတာမို႔ ကိုယ္တို႔ပုံေဖာ္ခဲ့တဲ့ေန႔ရက္တိုင္းဟာ တန္ဖိုး႐ွိတာမို႔ လိပ္ျပာျပာသန္႔သန္႔နဲ႔ဆက္ခ်စ္ႏိုင္တယ္ကေလး။ အဆီြonlyပါ
