Pagkahatid ko sa kanya umuwi na din ako kaagad. Nothing's so special sa mga sumunod na araw. Hindi pa rin namin mapilit si Kat na samen na lang tumira. Not until this day...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Pagdating ko sa kanila nasa labas siya ng bahay nila umiiyak
"Hey! Ano nangyare? Kat?"
"Matt!" Umiiyak pa rin siya pagyakap niya saken
"Pasok tayo sa loob. Tahan na Kat..."
"Matt, kaya pala... kaya pala ganun sila Matt"
Hindi pa rin siya nakakalma
"Kuha lang kita tubig dyan ka lang"
Nung napainom ko siya ng tubig hawak lang niya ang kamay ko. I just let her to calm down bago ko siya kausapin ulit.
"Hindi sila..."
"Ha?"
"Hindi... hindi ko sila magulang"
What?!
"Ha? Paanong hindi? Teka pano mo nalaman?"
Ano na naman to?
Katrina's PoV
Flashback
Papasok na sana ako sa school ng makita ko sa labas ang magagaling kong magulang.
"Ano na naman?"
"Titira na kame sa bahay na to"
"Pumayag ba ko?"
"Di ko kailangan permiso mo! Tabe!"
Sarado na ang pinto kaya pinabayaan ko sila
"Buksan mo nga to!"
"Wala akong susi. Tss. Bahala nga kayo dyan"
"Hoy!"
Hinablot naman niya ang buhok ko
"Aray! Ano ba!"
"Simula nung ninakaw kita sa magulang ko wala ka nang naidulot na magada!! Malas ka!"
"Ano?!" Binitawan naman niya ang buhok ko pagkatapos
"Anong sinasabi niyong nakaw?!"
"Oo! Kinidnap ka lang namen sa magulang mo pangransom! Kaso mukhang mahirap din magulang mo di ka tinubos! Pasalamat ka nga binuhay pa kita!"
"Kaya pala"
"Ano?!"
"Kaya pala di niyo ko kayang mahalin man lang"
"Hah. Di naman kita anak bat kita mamahalin ha?! Di ka nga marunong magbigay ng pera!"
"Mukha kayong pera!" Napahawak na lang ako sa mukha ko dahil sa sampal na nakuha ko sa kanya
"Nasan magulang ko?! Ha?!"
"Aba malay ko! Malamang patay na yon!"
"Mga hayup kayo! Lumayas kayo dito ang kakapal ng mukha niyo!!"
"Hah. Mabuti pa nga. Pero tandaan mo kukuha at kukuha ako ng pera sayo kahit patayin pa kita"
Sht. Delikado na buhay ko dito.
Mga taong di ko pala kaano ano ang hinihingan ko ng pagmamahal, na kaya di nila maibigay dahil para sa kanila katumbas lang ako ng materyal na bagay.
Hindi ako makapaniwalang pinaniwala ko pa rin ang sarili ko na magagawa nila akong mahalin dahil anak nila ako. Ngayon alam ko na. Kaya ako umiiyak dahil hindi ko alam kung makikilala ko pa ba mga totoo kong magulang. Pano kung balikan ako nung dalwang hayop na yon. Pag sinabi nila kaya nilang gawin. At mas malinaw na motibo nila ngayon saken.
