[Zawgyi version]
ကၽြန္ေတာ္သူ႔ကို ပထမဆံုးစေတြ႕တာကေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တို႔ တကၠသိုလ္ ပထမနွစ္မွာေပါ့။
ကၽြန္ေတာ္အထုတ္အပိုးေတြေျဖၿပီး အနားယူရင္း ဂိမ္း စကားဖို႔လုပ္ေနတုန္း အေဆာင္တံခါးကိုအျပင္ကလာဖြင့္တယ္။
အေဆာင္ထဲ၀င္လာ သူက ပုပုေသးေသးေလး။
ဒါေပမဲ့ သူ႔ရဲ႕သြင္ျပင္က အရမ္းလွတယ္။
ကၽြန္ေတာ္ သိပါတယ္ "လွတယ္" ဆို တဲ့ စကားလံုးဟာ ေယာက္်ားေတြအတြက္မဟုတ္မွန္း။
ဒါေပမဲ့ အဲ့ဒီအခ်ိန္မွာ ကၽြန္ေတာ့္စိတ္ထဲမွာေပၚလာတဲ့ တစ္ခုတည္းေသာစကားလံုးပဲ။
"ဟိုင္း! ဟယ္လို"
ကၽြန္ေတာ့္ကိုျမင္ေတာ့ သူ ဟက္ဟက္ပက္ပက္ ရယ္ျပတယ္။
ကၽြန္ေတာ့္နွလံုးသားေလးစည္းခ်က္လြဲခဲ့ရၿပီ။
ေနာက္ဆံုးေတာ့ မ်ွားနတ္ေမာင္ဆိုတဲ့ကေလးပိစိေလးက ေမြးလာတည္းက ဆင္ဂယ္ ေကာင္ႀကီး ကၽြန္ေတာ့္ကိုသတိရသြားၿပီနဲ႔တူတယ္။
"ဟယ္လို"
ကၽြန္ေတာ့္သံအိုးကိုဆြဲညွစ္ထားသလိုခံစားလိုက္ရတယ္။
သူ႔ ကိုျပန္နႈတ္ဆက္ၿပီးေတာ့ ကၽြန္ေတာ္မ်က္ေမွာင္က်ံဳ႕ၿပီးမ်က္ခံုးေတြကိုတြန္႔ခ်ိဳးထားလိုက္တယ္။
ကၽြန္ေတာ့္အသံကမာေတာင့္ေတာင့္ႀကီး။
ၿပီးေတာ့ဘယ္သူမွ အဲ့အသံနဲ႔တျခားသူကိုနႈတ္ဆက္မယ္မထင္ဘူး။
ကၽြန္ေတာ့္ ေသာက္က်င့္ကိုသိသြားတဲ့သူက မ်က္နွာေပၚက အရယ္အၿပံဳးေလးေတြ ေပ်ာက္ကြယ္သြားတယ္။
ၿပီးေတာ့ ပစၥည္းေတြဘယ္လို ေနရာခ်ရမလဲဆိုၿပီး လွည့္ေတာင္မၾကည့္ဘဲေျပာေနတယ္။
အဲ့ဒီအခ်ိန္မွာ ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕တစ္ခုတည္းေသာ ဆႏၵ ကအခ်ိန္ေတြကိုေနာက္ျပန္ဆုတ္ေပးပါဆိုတာပဲ။
ကၽြန္ေတာ့္ပါးစပ္ကထြက္လာတဲ့ စကားတစ္လံုးရဲ႕ဖ်က္ဆီးမႈေၾကာင့္ ဘ၀မွာ ၁၈ နွစ္ၾကာၿပီးမွ ပထမဆံုးလႈပ္ရွားလာခဲ့တဲ့ နွလံုးသား ေလးေတာ့ အဆံုးသတ္ သြားၿပီ။
ေန႔လည္ေရာက္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္အမွားျပင္ဆင္ဖို႔ဆံုးျဖတ္ၿပီးေတာ့ သူ႔ နွလံုးသားထဲက ကၽြန္ေတာ့္ ပံုရိပ္ကို ကယ္ဆယ္ဖို႔ႀကိဳးစားလိုက္တယ္။
ကၽြန္ေတာ္သူ႔ကို ေသေသခ်ာခ်ာေလးသြားေမးလိုက္တယ္။
YOU ARE READING
ေျဖာင့္လြန္းလို႔ခက္ 《ဖြောင့်လွန်းလို့ခက်》 < 2 Ver>
Romanceခ်စ္စရာ BL ဇာတ္လမ္းတိုေလး ႀကိဳက္ရင္ေတာ့ဒါေလးဖတ္ၾကည့္လိုက္ပါ။ ချစ်စရာ BL ဇာတ်လမ်းတိုလေး ကြိုက်ရင်တော့ဒါလေးဖတ်ကြည့်လိုက်ပါ။
