[Zawgyi Version]
"ျမန္ခ်က္ပဲ
ငါပန္းသီးအရသာကိုအရင္စားမယ္"
လုနင္က ကၽြန္ေတာ္ လက္ထဲက ေလာ္လီေပါ့ကိုယူရင္းေျပာတယ္။
အဲ့ဒီျမင္ကြင္းကိုျမင္ၿပီးကၽြန္ေတာ္ဘယ္လိုအေပၚထပ္ေရာက္ၿပီးဘယ္လိုအေဆာင္ျပန္လာတယ္ဆိုတာအခုထိမသိေသးဘူး။
တံခါးကေန၀င္လာေတာ့ လုနင္ ရုတ္တရက္ႀကီး ကၽြန္ေတာ့္ကိုတံခါးမွာ ဆြဲကပ္ၿပီးဖိထားတယ္။
သူအရမ္းသန္တာပဲ။
ေအးေအးေဆးေဆးမွ အဲ့ဒိအျဖစ္ကို ကၽြန္ေတာ္ျပန္ေတြးမိေတာ့ သူစားသမ်ွ အကုန္လံုးအားျဖစ္သြားတာပဲ။
အဲ့အခ်ိန္မွာေတာ့ လုနင္တံခါးမွာလက္ေထာက္ၿပီး ကၽြန္ေတာ့္ကို ကိုယ္နဲ႔ ကာထားေတာ့ ဘာမွ မစဥ္းစားနိုင္ခဲ့ဘူး။
သူလက္နွစ္ဖက္လံုးနဲ႔ကာထားတာ ၿပီးေတာ့သူကၽြန္ေတာ့္ကို နမ္းဖို႔ေျခဖ်ားေထာက္ထားတယ္။
ကၽြန္ေတာ္ ခဏ ေလာက္ေတာ့ ေတာင့္တင္းသြားေပမဲ့ခပ္ျမန္ျမန္ပဲတံု႔ျပန္လိုက္တယ္။
ကၽြန္ေတာ္ခ်က္ခ်င္း လုနင္ခါးေလးကိုကၽြန္ေတာ့္လက္ေလးနဲ႔၀ိုက္ၿပီး ကၽြန္ေတာ္အႀကိမ္ေပါင္းမ်ားစြာေတာင္းတခဲ့ရတဲ့ နႈတ္ခမ္းေလးကို ခပ္ၾကမ္းၾကမ္းနမ္းလိုက္တယ္။
လ်ွာေလးနဲ႔ထိုးၿပီးသူ႔နႈတ္ခမ္းေလးကိုပြင့္ေစလိုက္ေတာ့ပန္းသီးအရသာ ေလာ္လီေပါ့ခ်ိဳခ်ိဳေလးက ကၽြန္ေတာ့္ကိုယစ္မူးေစတယ္။
ခ်ိဳျမျမ အရသာေလးထဲက ခ်ဥ္တင္တင္အရသာေလးခံစားမိတယ္။
အခ်စ္ဦးရဲ႕ အရသာျဖစ္မယ္။
"အယ္ တံခါးကဘာလို႔မဖြင့္တာလဲ"
အခန္းေဖာ္ေတြရဲ႕အသံက အခန္းအျပင္က ထြက္လာတယ္။
လုနင္ ကၽြန္ေတာ့္ကိုတြန္းေတာ့ နွေျမာတသ စြာနဲ႔လႊတ္ေပးလိုက္ရတယ္။
ကၽြန္ေတာ့္နွလံုးခုန္နႈန္းကိုအရွိန္သတ္ၿပီးေတာ့ တံခါးဖြင့္ၿပီး အျပင္ကနွစ္ေယာက္ကိုေျပာတယ္။
"မင္းတို႔အျပင္မွာခဏေနၾကဦး"
ၿပီးေတာ့တံခါးကိုျပန္ပိတ္လိုက္တယ္။
လုနင္ကိုျပန္ဆြဲဖတ္ၿပီးေတာ့ သူ႔မ်က္လံုးေလးကို ၾကည့္ေနလိုက္တယ္။
YOU ARE READING
ေျဖာင့္လြန္းလို႔ခက္ 《ဖြောင့်လွန်းလို့ခက်》 < 2 Ver>
Romanceခ်စ္စရာ BL ဇာတ္လမ္းတိုေလး ႀကိဳက္ရင္ေတာ့ဒါေလးဖတ္ၾကည့္လိုက္ပါ။ ချစ်စရာ BL ဇာတ်လမ်းတိုလေး ကြိုက်ရင်တော့ဒါလေးဖတ်ကြည့်လိုက်ပါ။
