အစားအေသာက္

8.4K 909 16
                                    

[Zawgyi Version]

လုနင္ ဗန္းေလးယူလာၿပီးထိုင္လိုက္ေတာ့ကၽြန္ေတာ္နည္းနည္းလန္႔သြားတယ္။
သူ႔ဗန္းထဲက အစားအေသာက္ေတြက ကၽြန္ေတာ့္ထက္မ်ားေနတယ္။

"မ်ားလွခ်ည္လား ..
မင္းကုန္ပါ့မလား"

"ငါက ထြားေနတုန္းေလ ဒီေလာက္ေတာ့စားေပးရမယ္"

လုနင္ ရွက္ရွက္နဲ႔ေျဖတယ္။

ကၽြန္ေတာ္သူ႔ကိုေသခ်ာၾကည့္ၿပီးေျပာလိုက္တယ္။

"ဟုတ္ပါရဲ႕ မင္းကထြားေနတုန္းမို႔မ်ားမ်ားစားသင့္တယ္"

နာရီ၀က္ေလာက္ၾကာေတာ့ လုနင္ ကသူတကယ္စားနိုင္တယ္ဆိုတာသက္ေသျပလိုက္တယ္။
ကၽြန္ေတာ္ေနာက္မွထပ္သိလိုက္ရတာက သူပံုမွန္စားေနက်နဲ႔ယွဥ္ရင္အဲ့ဒီေန႔ကသူစားတာေတာ္ေတာ္ေလးနည္းတယ္လို႔ဆိုရမယ္။

အစားေတြကုန္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ မေအာင့္နိုင္ေတာ့ဘဲသူ႔ကိုေမးလိုက္တယ္။

"မင္းအဲ့ေလာက္အမ်ားႀကီးစားၿပီး ၀လည္း၀မလာဘူး အရပ္ လည္းထြက္မလာဘူး ..
မင္းစားလိုက္တာေတြဘယ္ေရာက္သြားလဲ"

ကၽြန္ေတာ့္ကိုယ္ကၽြန္ေတာ္မသိလိုက္ခင္မွာပဲ ကၽြန္ေတာ့္လက္ကသူ႔ရဲ႕နုနုညံ့ညံ့ဆံသားေတြေပၚေရာက္ၿပီးလႈပ္ရံုေလးဖြလိုက္မိတယ္။
႔သူ႔ဆံသားေလးက ကၽြန္ေတာ္ထင္ထားတာထက္ပိုေတာင္ေကာင္းေနေသးတယ္။

"ဟိတ္ ငါ့ဆံပင္ကိုမထိနဲ႔ ..
မင္းအဲ့လိုပြတ္ေနရင္ ငါ့ အရပ္ထြက္လာေတာ့မွာမဟုတ္ဘူး ..
ငါ့အရပ္ထပ္ထြက္မလာရင္ေတာ့ မင္းတာ၀န္ယူရမယ္"

လုနင္က ကၽြန္ေတာ့္ လက္ေအာက္မွာေဒါသတႀကီးနဲ႔ေၾကာင္ေလးလို ရုန္းကန္ေနတယ္။

ကၽြန္ေတာ္ လုနင္ စကားနားေထာင္ၿပီး စိတ္ထဲကႀကိတ္ရယ္ရင္းေျပာမိတယ္။

"အဲ့ဒါ ဆိုလည္း ငါမင္းကိုတာ၀န္ယူပါ့မယ္"

[Unicode Version]

လုနင် ဗန်းလေးယူလာပြီးထိုင်လိုက်တော့ကျွန်တော်နည်းနည်းလန့်သွားတယ်။
သူ့ဗန်းထဲက အစားအသောက်တွေက ကျွန်တော့်ထက်များနေတယ်။

"များလှချည်လား
မင်းကုန်ပါ့မလား"

"ငါက ထွားနေတုန်းလေ ဒီလောက်တော့စားပေးရမယ်"

လုနင် ရှက်ရှက်နဲ့ဖြေတယ်။

ကျွန်တော်သူ့ကိုသေချာကြည့်ပြီးပြောလိုက်တယ်။

"ဟုတ်ပါရဲ့ မင်းကထွားနေတုန်းမို့များများစားသင့်တယ်"

နာရီဝက်လောက်ကြာတော့ လုနင် ကသူတကယ်စားနိုင်တယ်ဆိုတာသက်သေပြလိုက်တယ်။
ကျွန်တော်နောက်မှထပ်သိလိုက်ရတာက သူပုံမှန်စားနေကျနဲ့ယှဉ်ရင်အဲ့ဒီနေ့ကသူစားတာတော်တော်လေးနည်းတယ်လို့ဆိုရမယ်။

အစားတွေကုန်တော့ ကျွန်တော် မအောင့်နိုင်တော့ဘဲသူ့ကိုမေးလိုက်တယ်။

"မင်းအဲ့လောက်အများကြီးစားပြီး ဝလည်းဝမလာဘူး အရပ် လည်းထွက်မလာဘူး ..
မင်းစားလိုက်တာတွေဘယ်ရောက်သွားလဲ"

ကျွန်တော့်ကိုယ်ကျွန်တော်မသိလိုက်ခင်မှာပဲ ကျွန်တော့်လက်ကသူ့ရဲ့နုနုညံ့ညံ့ဆံသားတွေပေါ်ရောက်ပြီးလှုပ်ရုံလေးဖွလိုက်မိတယ်။
့သူ့ဆံသားလေးက ကျွန်တော်ထင်ထားတာထက်ပိုတောင်ကောင်းနေသေးတယ်။

"ဟတ် ငါ့ဆံပင်ကိုမထိနဲ႔
မင်းအဲ့လိုပွတ်နေရင် ငါ့ အရပ်ထွက်လာတော့မှာမဟုတ်ဘူး
ငါ့အရပ်ထပ်ထွက်မလာရင်တော့ မင်းတာဝန်ယူရမယ်"

လုနင်က ကျွန်တော့် လက်အောက်မှာဒေါသတကြီးနဲ့ကြောင်လေးလို ရုန်းကန်နေတယ်။

ကျွန်တော် လုနင် စကားနားထောင်ပြီး စိတ်ထဲကကြိတ်ရယ်ရင်းပြောမိတယ်။

"အဲ့ဒါ ဆိုလည်း ငါမင်းကိုတာဝန်ယူပါ့မယ်"

ေျဖာင့္လြန္းလို႔ခက္ 《​ဖြောင့်လွန်းလို့ခက်》 < 2 Ver>Where stories live. Discover now