Terug In De Tijd✅ Lisa 1

Terug

POV Lisa

Hoe dan ook vinden we de weg naar Marie terug.
Maar Hanne rijd nog steeds achter ons.
Ik bel aan.
Marie doet de deur open en kijkt ons verbaast, bezorgt en opgelucht aan.
"Hanne is in die auto ,wij zijn naar hier gevlucht" snik ik.
"Oké, jullie gaan naar binnen en ik sluit de paarden even op in het tuin huis- gelukkig is dat groot en ruim" Marie duwt ons naar binnen.
Ik sluit meteen alle gordijnen. We staan allemaal te trillen op onze benen.
Dan wort er aan de deur geklopt.
We kijken elkaar bang aan.
Ik voel me zwak worden en zak in elkaar. Ik hoor een luide piep in mijn oren, het is luider dan mijn gedachten, het doet zelf pijn. Mijn hoofdpijn slaat met hetzelefde ritme. Zweetdruppels rollen van mijn voorhoofd, gehaast hap ik naar adem. Mijn zicht wordt verstoord door donkere vlekken. De vlekken worden groter, al snel zie ik enkel donkergrijze en lichtgrijze lichtflitsen. De piep blijft maar luider worden. Automatisch bedek ik mijn oren, die erg warm aanvoelen. Maar de klank vervaagt niet, het komt niet van buitenaf. 
Ik moet wakker blijven, ik mag het bewustzijn niet verliezen. Dit gevoel ken ik ondertussen al, want het is niet de eerste keer dat mijn bloeddruk te laag of te hoog is. Een tijdje geleden heb ik zelf met iemand die er verstand van heeft besproken wat ik moet doen in zulke situaties, maar ik lijk alles nu vergeten te zijn.
Hoewel ik probeer om rustig te ademen, heb ik het gevoel dat ik geen lucht krijg. Langzaam krijg ik gevoel alsof ik de diepte in val. Het voelt alsof ik in het niets rondom me opgeslorpt word. De grijze flitsen en pixel achtige dingen vagen weg, net als de piep. Alles wordt stil en donker. Eindelijk rust.

_

"Lisa?!" Ik word wakker op de zetel, mijn hoofd ligt op Brigitte's schoot. Verward knipper ik met mijn ogen, het is veel te fel. Maar gelukkig is die piep weg. Pas na een paar seconden dringt alles weer tot me door.
"Waar is Hanne?!" ik maak aanstalten om op te staan maar Brigitte duwt me de zetel terug in. "en paarden  en Marie?" Vraag ik zwakjes.
"Hanne was buiten en iets later wegereden. Marie maakt thee voor jou en de paarden staan veilig in het tuinhuis" Sust Femke, die ik nog niet eens had opgemerkt.
Femke buigt naar me toe en slaagt haar armen om me heen, daarna is Brigitte aan de beurt. Langzaam geeft ze me ook een knuffel, ik haal diep adem om zo veel mogelijk van haar te ruiken. Mijn hoofd slaat op hol, wanneer ik haar zachte armen rond me voel. Ik voel me veilig in haar on arming. Ik voel me er thuis.
Wanneer ze me weer los laat maken we oogcontact. Ik betrap me erop dat ik haar ogen van dichter wil zien, ik kan er zo in verdrinken. In haar mooie bruine ogen.

Ik schrik van mijn eigen gedachte, ben ik verliefd? Maar ik heb al een vriendje. 
Maar bij Brigitte voel ik me anders.
Mijn vriendje is verliefd op mij en ik vind hem knap, maar bij Brigitte heb ik een ander gevoel. Ik wil zo dicht mogelijk bij haar zijn, lichamelijk maar ook vooral op het emotionele vlak. Ze is.... Ik vind er geen woorden voor.
"Onze ouders komen ook. Ik heb hun gebeld" zegt Femke.
"Speedy... Hebben mijn ouders iets gezegd? Vraag ik.

POV Femke:

Lisa haar moeder zei dat ze kwam samen met Speedy en een grootte paardenvrachtwagen waar alle paarden in passen. Ik denk dat die best rijk zijn.
"Eum ze zei dat je niet gestraft word" Antwoord ik.
Dat Speedy naar hier komt houd ik als een verassing.

Dan zie ik hoe Brigitte en Lisa op elkaar reageren. Er hangt een vreemde sfeer in de lucht.
Brigitte is lesbisch, dat heeft ze me vertelt. Maar Lisa heeft toch een vriendje?
Ik ben bang dat Brigitte een blauwtje gaat lopen en dan wort het altijd ongemakkelijk als we met zen drieën zijn.
Maar ik zie ook wel hoe verlegen Lisa wort en bloost. Die signalen kunnen toch niet niets betekenen?
Mijn gedachten worden onderbroken door een deurbel.

Trouwens over dat moment waarop Lisa flauwvalt, dit is baseert op dingen die ik echt voelde toen ik bijna flauwviel (ben nog nooit flauwgevallen maar ik ben wel eens op het punt beland dat ik niets meer zie behalve die grijze flitsen die ik heb omschreven. En die piep, hoofdpijn, het gevoel dat ik geen lucht kreeg hoewel ik waarschijnlijk juist te veel kreeg, het zweetten en zo. Die zijn allemaal echt baseert op wat ik toen voelde)

Notitie aan mezelf:
Deels herschreven op 5/12/2021 (vooral dat deel van het flauwvallen en oogcontact)