Pov Lisa:
Mijn hart klopt in mijn keel. Nog nooit was ik zo bang bij de dierenarts.
Normaalezien ik ben ik niet vaak bang.
Maar wat is normaal?
Hoewel hebben Hanne,Jasper en de gespierde bewaker me het tegengestelde getoond.
Mijn benen voelen wel pudding.
"Hallo wij zijn hier voor Speedy een voskleurige arabier die hier is met een gebroken voorbeen" Vertelt mijn moeder aan de man bij het onthaal.
"A super ga hier maar zitten mijn collega komt U zometeen halen" antwoord hij. Onzeker ga ik zitten.
"Hallo kom maar mee" een aardige dierenarts geeft ons een hand en knikt naar haar bureau.
Mijn ouders , Brigitte en ik volgen haar.
De andere meisjes moesten daar blijven omdat het anders te druk wordt.
"je paard is succesvol geopereerd. Hij staat momenteel nog in de stal maar is nog niet opgestaan we weten dus nog niet of hij nu met zijn been zal kunnen stappen" zegt de vrouw.
Ik weet niet wat ik ervan moet vinden, maar één ding staat vast, de operatie lijkt geslaagd te zijn!
"Mag ik hem zien?"
"Natuurlijk volg me maar"
We lopen door een gang met grote ruime stallen.
Ik zie allemaal paarden die hun hoofd vrolijk uit hun raam steken.
Sommige hebben wondes en andere verband.
"Hier is je paard. Ik stel voor dat alleen Lisa naar binnen gaat en wij hierbuiten.
Zodat we de rust niet verstoren"
Speedy ligt plat op de grond, een positie waarin een paard niet te lang mag liggen, want dit is slecht door de organen.
Zodra dat hij mij ziet heft hij zijn hoofd en hinikt hij schril.
"Speedy, ouwe jongen" zeg ik en loop naar hem toe.
Ik ga op mijn knieën zitten naast hem en geef hem een knuffel.
"Het komt goed vriendje" fluister ik zodat aleen Speedy mij hoort.
Hij kijkt me aan alsof dat hij alles begrijpt.
"Probeer eens of hij wil opstaan" zegt de dierenarst.
Ik sta op en trek zachtjes aan zijn halster.
Hij kijkt me bang aan.
Dan staat hij op!
Dolblij geef ik hem een knuffel.
Ik begin te huilen van blijschap.
"Hij staat wel wankel"merkt de dierenarst op.
"Wacht ik moet heel even iets controleren" zegt de vrouw en loopt gehaast de stal in.
Ik kijk bang naar Speedy.
"M...mischien komt het omdat hij lang lag"
"Ik vrees van niet"
Kom geef eens je voetje" vraagt de dierenarste.
Speedy vertikt het om dat te doen.
Bang kijk ik naar Speedy.
"Gaat het?" Bezorgd kijk ik naar hun.
Ze schud zachtjes met haar hoofd.
"Nee ik vrees van niet. Hij staat niet juist, niet zoals een paard dat net een gebroken bot heeft juist gezet. Hij staat te wankel"
Mijn hele zicht werd wazig.
Hij wil niet stappen zijn been opheffen.
Hij staat wankel.
'18%' gaat er door mijn hoofd.
"Ik vrees dat de operatie toch niet geslaagd is" de dierenarste kijkt naar de grond.
Ik voel dat mijn wangen weer nat worden maar deze keer huil ik van verdriet.
"Ik voel dat zijn bot nog steeds scheef staat"
Ik word duizelig.
"We kunnen dat niet meer repareren"
"Lisa gaa... Lisa!"
Alles rondom mij draait en wort wazig.
Dan zie ik een zwart puntje.
Het puntje wordt een velk die steeds groter wordt. Daarna wordt alles zwart
أنت تقرأ
Terug In De Tijd✅ Lisa 1
قصص عامة"Hoe uitzichtloos iets soms lijkt, er is altijd iets goeds. En dat goede vergeten wij mensen soms. Maar het is er altijd. En bij mij, in mijn verhaal, mijn leventje, daar ben jij dat. Jij betekent meer voor me dan je denkt. Veel meer. Door jou is d...
